Hacire ananın başlattığı "oğlumu verin" oturma eylemi HDP Diyarbakır il başkanlığına kepenk kapattırdı. İlginç olan kepenklerin değil, kamuoyunu şekillendiren seçkinlerin vicdanlarının kapalı olması. Halbuki evladı dağa kaçırılan anne ve babaların katıldığı bu eylemleri desteklemek öncelikle insani sonra da vatandaşlık görevimiz. Teröre kurban verilenlerin öbür yakadaki dramatik hikayesine nasıl sessiz kalabiliriz?
Diyarbakır'da çocuklarının dağa kaçırıldığını iddia ederek HDP İl Başkanlığı önünde oturma eylemi yapan ailelerin sayısı 13'e yükseldi. Anne Fevziye Ç, ardından beraberinde eşi Şahap ve 4 çocuğu ile geldiği merkez Bağlar ilçesindeki HDP İl Başkanlığı binası önünde oturma eylemine katıldı:
Bu feryadı duymazdan gelenler güncel siyaset uğruna vicdanlarını karartmış olmuyorlar mı? Kürt annelerin eylemi, kulakları tıkalı muhalefete çok sayıda ders veriyor. Öncelikle bu çağrı terörle arasına mesafe koyamayan HDP üzerinde kurulması gerekli "demokratik baskıya" çok güzel bir örnek oldu. PKK ile iltisaklı örgütlenmeye müsaade edilmemesinin bölgedeki insanımızı rahatlattığı netleşti. Ve aslında HDP elitinin temsil iddiasındaki Kürtlere ne kadar yabancı olduğunu da gösterdi. Kürt anaların seslendirdiği "Bizim çocuklar dağda, onlarınki kolejde" ve "Batsın Kürdistan davanız" cümleleri HDP'nin hem ideolojik hem de sınıfsal olarak düşüşünün belirtileridir. Kürt annelerinin destansı gayretine siyaset kurumu destek vermeli. Terörün kamuoyunda mahkum edilmesi için HDP üzerindeki bu tür baskılar yoğunlaştırılmalı. Posta gazetesi köşe yazarı Oral Çalışlar ile Çarşamba akşamı HDP üzerine NTV'deki sohbetimiz yarım kalmıştı. Çalışlar, dün köşesinde etnik sorunun çözümü için "ilk ve temel adımının teröre başvuran silahlı güçlerin silahsızlandırılması olduğunu" yazdı. Başarılı örnekler olarak da İrlanda, İspanya, Kolombiya, Güney Afrika'yı verdi. HDP'nin "PKK-HDP ilişkisi" üzerinden sıkıştırılmasını "eski güvenlikçi anlayışı yeniden devletin merkezine taşınması" olarak niteledi. HDP'yi, "sorunun şiddetten arınması", yani PKK'nın silah bırakması için "bir imkan" olarak gördüğünü yazdı.Bu görüşe üç nedenle katılmıyorum. İlk, iki çözüm süreci (2009 ve 2013) gösterdi ki HDP, Kandil'den kendisini ayrıştıramıyor. Hendek kazma emrine boyun eğiyor, eğer gönüllü değilseler tabii.. Dağda silahı elinde tutan şehirde siyaset yapan üzerinde tahakküm kuruyor.Zaten PKK, diğer Kürt milliyetçi grupları da şiddetle susturmuş bir terör örgütü.Suriye ve Irak'taki iç savaş şartları bu haliyle kaldığı sürece HDP, PKK üzerinde hiçbir etkide bulunamaz. Tersi ise hep geçerlidir. .
