Günümüz dünyasında ülke ekonomilerinin ekseninde finansal sistem bulunurken, uygulanan para politikası da finansal sistem üzerinde derin bir etkiye sahiptir. Bu açıdan güvenilir bir ekonominin ön koşullarından birisi de sağlıklı bir şekilde işleyen finansal sistemdir. Bu analizin amacı Türkiye’nin 2000’li yıllarda uyguladığı para politikasını bu perspektiften eleştirel bir bakış açısıyla irdelemektir.

2000’li yıllarda uygulanan para politikasında fiyat istikrarına aşırı vurgu yapılmış, bu uğurda ekonomik büyüme, istihdam düzeyi ve gelir dağılımı gibi reel ekonomik değişkenler neredeyse tamamen göz ardı edilmiştir. Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası (TCMB) özellikle 2002-2009 yılları arasında oldukça sıkı bir para politikası uygulamış, reel faiz oranları bu süreçte oldukça yüksek düzeylerde seyretmiştir. 2010 yılı sonu itibarıyla finansal istikrar hedefini de gözetmeye başlayan TCMB, politika araçlarını çeşitlendirmiş ve finansal istikrar hedefinde epey başarılı olmuştur. TCMB para politikasındaki sıkı duruşunu 2009’dan itibaren önemli ölçüde gevşetmiştir. 2010’lu yıllarda ise enflasyon hedeflemesi rejimi çerçevesinde para politikasında sıkı duruşunu korumuştur. Bu sıkı duruş Türkiye’de ekonomik büyümenin yavaşladığı 2012-2016 döneminde ekonomi açısından zararlı olmuştur. Bu açıdan TCMB fiyat istikrarına aşırı vurgu yapılan enflasyon hedeflemesi rejimini bir kenara bırakarak daha dengeli bir tutum benimsemeli ve fiyat istikrarının yanı sıra ekonomik büyüme, istihdam düzeyi ve gelir dağılımı gibi reel ekonomik büyüklükleri de göz önünde bulundurmalıdır..