21. yüzyılı diğer çağlardan ayıran ve farklı kılan en önemli özellik zaman içerisinde gerçekleşen geleneksel bir dönüşümün ötesinde keskin kırılmalara sahip olmasıdır. Bununla birlikte teknolojide yaşanan gelişmelerden dolayı dijital çağdaki dönüşüm; hızlı, sıçramalı, radikal ve biraz da kaotik gerçekleşmektedir. Dijital çağ öncesinde geleneksel dönüşüm incelendiğinde ise dönüşümün zaman içerisinde yavaş, birikimsel/kümülatif veya katlamalı ilerlediği görülmektedir. Toplumun her alanında yaygınlaşması bakımından geleneksel dönüşüm zamanla ve belli başlı olgunlaşma aşamalarından sonra gerçekleşmekteydi. Dijital çağda ise bunun aksine dönüşüm hızlı bir şekilde, öngörülemeyen sonuçlarıyla beraber, gündelik hayatın tüm alanlarına nüfuz etmektedir. Bunun sonucunda bir zamanların vazgeçilmez teknolojik ürünleri tarih şeridindeki yerlerine yerleşmektedir.

Gündelik hayatımızın konforunu, kullanışlılığını, ergonomisini ve hatta ekonomisini değiştirmeye yönelik karşılaştığımız dijital dönüşüm süreçlerinin ortak noktası eski olanın gelişmişiyle yer değiştirmesidir. Bu yer değiştirmeyle birlikte daha önce keşfedilmemiş “yeni” de hayatımıza girmektedir. Bu “yeni” ile birlikte ortaya çıkan bir teknolojinin ya da teknolojik ürünün kabul görmeyerek çok kısa sürede geçerliliğini kaybetmesi bu dönüşüm süreçlerinin diğer bir yüzüdür.

Öte yandan teknolojinin sektörel bazda dönüşümü incelendiğinde eğitim sektörünün yeniliği en fazla transfer eden alanlardan biri olduğu görülmektedir. OECD tarafından ürün veya servis, teknoloji ile araç gereç kullanımı, bilgi ve metodolojiden yararlanma çerçevesinde üç farklı tema altında..