Bu çalışma temel olarak başkanlık sistemine yönelik otoriterleşme, bölünme ve sistemin kilitlenmesi itirazlarının bu sorunları ortaya çıkaran asıl yapısal problemi, yani siyasi otorite meselesini göz ardı ederek başkanlık sistemine yüklendiklerini iddia etmektedir. Bu noktada siyasi otoritenin, ortak toplumsal zeminin ve “ortak iyi” arayışının zayıflığı veya olmaması durumunda benzer sorunların parlamenter sistemde çok daha sert bir şekilde görüleceği ve başkanlık sisteminin sunduğu mekanizmaların otorite üretme ve ortak bir toplumsal zemin kurma konusunda parlamenter sisteme bariz üstünlüğünün olduğunu iddia etmektedir. Ayrıca parlamenter sistemin başlıca zaafları da bu analiz kapsamında ortaya konulmaktadır.