Sevgili Türkiye,
Bir Amerikan gazetesi olan New York Times’ın ülkenizdeki seçimlerle alakalı alarmist başyazısı üzerine bu satırları kaleme alma ihtiyacı duyduk. Bildiğiniz gibi NATO olarak görevlerimizden birisi, üye ülkelerimizin iç siyasetine gazetelerin başyazılarına binaen karışmak ve sosyal-siyasi mühendislik yapmaktır. New York Times gibi mesele Türkiye olunca gazetecilikten ziyade aktivistliğe soyunan bir gazetenin “bir cisim yaklaşıyor” uyarılarına sessiz kalamazdık. Kalmadık da...
Türkiye siyasetini ittifaka üye olduğunuz 1952 yılından beri yakından takip ediyoruz. 27 Mayıs’ı, 12 Eylül’ü, 12 Mart’ı, 28 Şubat’ı, 27 Nisan’ı dün gibi hatırlıyoruz. İttifakımızın en büyük ikinci ordusu olan Türk ordusu gazetelerin manşetlerine kulak tıkamayıp yönetime el koymuşlardı. Hatta hiç unutmayız o zamanlar aramızda “NATO Daimi Temsilcisi olarak Hürriyet gazetesinden birisini mi gönderseler acaba?” diye şakalaşmıştık. Gazetenin sahibi Erol Simavi’nin “Birinci kuvvet, Türkiye'de ordu mu? Hayır, basındır. İkincisi ordudur. Çünkü orduyu, ihtilâllere basın hazırlar” satırlarını okuyunca “şakayı bırakın, neden olmasın?” diyerek birbirimize bakmışlığımız bile vardır.
Hürriyet dışında New York Times’ın alıntıladığı tek gazetenin dahil olduğu ve sizin paralelci basın dediğiniz mecrayı da çok önceden tanırız. 12 Eylül’den sitayişle bahsettikleri “Son Karakol” yazısını “Darbeler El Kitabı”na önsöz yapmayı bile bir ara düşünmüştük. Daha sonra 28 Şubat kahramanı Çevik Bir’in kıymetli vakitlerini işgal etme sû-i edebinde bulundukları mektubu okuyunca “acaba methiyelerden hangisini seçsek?” ikileminde kaldık.
Seçim sürecini yakından izliyoruz. Örneğin, Kılıçdaroğlu’nun mega projesini duyduk, aramızda bayağı güldük. Bizim “sky’s the limit” dediğimize sizin “tutmayın küçük enişteyi” dediğinizi de bu vesileyle öğrenmiş olduk. Demirtaş Meclis’e giremezse askerlerimizi eğlendirmek için bir üssümüze davet etmeyi düşünüyoruz. Ferdi Baba hayranlığı, antika araba merakı ve çay içiş tarzı yüzünden Bahçeli’yi seviyoruz.
Duyduğumuza göre darbe anayasasını değiştirmek için en az 330 sandalyeye ihtiyacınız varmış. Muhalefet “buna izin vermeyiz” derken, iktidar partisi ise “ben tek siz hepiniz” diyormuş. Anketler muhalefetin hepsinin toplamının bir iktidar partisi etmediğini gösteriyormuş. Halk böyleyken New York Times’ın isteği ve Kuzey Atlantik Antlaşması’nın 15. Maddesi uyarınca bazı taleplerde bulunmak için sizi dürtüyoruz:
1- 329 sandalyeye ulaştığınızda oy sayma işlemini sonlandırın.
2- Başkanlık sistemi yerine eş başkanlık sistemi getirin. Demirtaş’ın deneyiminden istifade edin.
3- Diyanet’i Demirtaş’a, Sosyal Güvenliği Kılıçdaroğlu’na, Ekonomi’yi Haydar Baş’a, Adalet’i paralellere, Hazine’yi de Doğan Grubu’na bırakın.
4- Basının tehdit, şantaj, darbe kışkırtıcılığı ve teröre destek haklarını koruyun.
5- New York Times’a abone olun. Unutmayın: New York Times’a yapılan saldırı tüm NATO müttefiklerine yapılmış hükmündedir.
Sevgilerle...
NATO
[Akşam, 29 Mayıs 2015]
