Bu analizde Şubat devrimi sonrası Türkiye-Libya ilişkilerinin önündeki kriz alanları, bu krizlerin yönetilmesine ilişkin politika önerileri ve krizlerin yönetilmesi durumunda muhtemel iş birliği imkanları değerlendirilmiştir. Şubat devrimi sonrasında Libya’da ortaya çıkan siyasi kriz ve rakip meşruiyet iddiaları, devlet dışı silahlı aktörlerin siyasete müdahaleleri, bölgesel ve uluslararası aktörlerin politikaları, devlet kurumlarındaki bölünmüşlük ve muhatap sorununun neden olduğu kriz alanları iki ülke ilişkileri açısından ele alınmıştır. Bu krizlerin çözülmesiyle devlet inşa süreçleri, güvenlik sektörünün yeniden yapılandırılması, altyapı ve üstyapı hizmetleri ve serbest piyasanın hareketlenmesi gibi alanlarda iki ülke arasında muhtemel iş birliği imkanları ifade edilmiştir. İki ülke arasındaki kriz alanlarının yönetilmesi ve aşılması için somut politika önerileri sunulmuştur. Bu analiz yazılırken konunun muhataplarıyla doğrudan yapılan görüşmelere, yaşanan gelişmelerin basına yansıyan ayrıntılarına ve konuya ilişkin analizlere başvurulmuştur..