Tabii Türkiye şartlarında düşünüldüğünde ve 90'lı yılların medya-siyaset ilişkilerindeki medyanın belirleyici pozisyonu hatırlandığında mesele sadece taraflılıkla sınırlı kalmıyor, aynı zamanda medyanın yeni süreçteki rolünün ilk işaretleri olarak da görülüyor.

Zaman'ın bu haberi işleme biçiminde dikkat çeken noktalardan birisiyse habere masa başında yapılan müdahaleyle tanımlanabilir.

Komşuda pişer bize de düşer psikolojisini yalın bir "enternasyonalizm"le anlama imkânımız da yok. Türk solunun da Kürt solunun da "milliyetçiliği" buna engel.

Batılı merciler ve basın Türkiye'de ciddiye alınmak istiyorlarsa bundan iyisini yapmak zorundalar. Bu eleştiriler önemli olabilir ama önyargılarıyla kendi açıklamalarının önem algısını dinamitliyorlar.

“One Minute” olayı ve İsrail'in Mavi Marmara Katliamı sonrasında Cemaat, dünyaya açık ve net bir mesaj verdi: “AK Parti, İsrail'le çatışırsa bizim yerimiz İsrail'in yanıdır. Zira, İsrail'le çatışmak, Batı'yla çatışmak ve Ortadoğululaşmak anlamına gelir.”

Takipçi kitlesinin genişliği ile övünen yayın organları saldırgan propagandalarının halk üzerinde beklenen etkiyi göstermeyişini iyi analiz etmeli ve daha ilkeli bir yayın politikası izlemelidirler.

Gülen ve çevresindekiler, dışarıdan gelebilecek her türlü uyarı, eleştiri, nasihat ve benzeri mekanizmalara kapılarını kapatan bir ‘alan' açmış kendilerine.

Fanatizmin iki önemli dayanağı vardır. Birincisi “mutlak bilgiye sahip olunduğu fikri”. İkincisi ise “dış düşman”ın varlığı. Mutlak bilgiye sahipler. Dış düşman da belli. O zaman yaşasın yeni fanatizm!

Bu operasyonun Gülen Hareketi için en büyük maliyeti “devlet içinde paralel yapı” olduklarına yönelik yaygın bir kanaatin, tüm toplumsal gruplarda oluşmasıdır.

17 Aralık Operasyonu'nun yargı boyutuna ilişkin değerlendirmelerde bulunan SETA Siyaset Direktörü Hatem Ete, operasyonun yargı boyutuna dair çok sayıda cevapsız soru bulunduğuna dikkat çekti.