Eski üniversitelerimizde bile köklü bir akademik kültür oluşmadığı gibi üniversiteler hala yükseköğretim meselesini sloganlarla tartışmakta; zaman zaman yasakçı olmakta ve yeniliğe direnç sergilemektedirler.

20 Şubat 2012 tarihinde Zonguldak'ta SETA ve Bülent Ecevit Üniversitesi işbirliğiyle gerçekleştirilen çalıştayın kitaplaştırılmış halinde yer alan bildiriler hem yükseköğretim reformu hem de kalite güvencesi konusundaki alternatif modelleri ve stratejik tercihleri ortaya koymakta.

Yükseköğretim reformunun olmazsa olmazı, yükseköğretimden sorumlu birim ve kurumların topluma hesap verebilir bir yapıya kavuşmasıdır.

Yükseköğretimde Sınır-Ötesi Ortaklık Tecrübeleri, Türkiye'nin mevcut ortaklıklarının kapsamlı değerlendirilmesine yönelik yapılacak çalışmalara kavramsal temel teşkil edebilecek tartışmaları bir arada sunuyor.

Türkiye'de 2013 yılında eğitimin konu edildiği analizde, Milli Eğitim'de müfredat düzenlemesi, öğretmen yetiştirme stratejisi ve atamalar, dershanelerin dönüşümü, Yükseköğretim Yasa Taslağı başta olmak üzere pek çok konu yer alıyor.

Sorun, seçkinci bir yükseköğretim yapısına göre kurgulanmış hukuk eğitimi ve mesleğe veya barolara giriş şartlarının güncellenmemesidir.

Akademik kadro ilanlarında görüldüğü üzere, göstermelik iş yapılması, ayıptır ve israftır. Bu düzen dolayısıyla oluşan çok sayıda mağduriyet var.

SETA Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Direktörü Bekir Gür, ortaöğretime geçişte yeni bir sınav sisteminin geliştirilmesiyle öğrencilerin üzerindeki baskının azaldığını ancak bu sistemin yükseköğretimde değerlendirilemeyeceğini belirtti.

Türkiye'nin demokratik gelişimi açısından son derece kritik bir rolü olan ve önemli ölçüde toplumsal taleplerle şekillenen bir yükseköğretim sistemi var.

Otoriter ve elitist bir geçmişi olan Türkiye'de yükseköğretimin kitleselleşmesi, normalleşmesi ve böylece demokratikleşmesi, AK Parti döneminde oldu.

ürkiye'de akademik özgürlük konusunda büyük bir kafa karışıklığı ve bilgi eksikliği söz konusu var. Bu kafa karışıklığı, doğal olarak yasal ve idari süreçlere sirayet ediyor.

Yükseköğretim sistemi büyüdükçe, yerleştirme karmaşıklığı her geçen yıl biraz daha artıyor. Bu da adaylar ve velilerin kafa karışıklığının biraz daha artmasına ve yanlış tercihlerde bulunmalarına yol açıyor

Halk tarafından Cumhurbaşkanı seçilmesi, 1960'da kurulan ve 1980'de güncellenen vesayet sisteminin sonuna geldiği anlamına geliyor. Bundan dolayı, artık YÖK'ün ve üniversitelerin halkın taleplerine sırt çevirmesi mümkün değildir.

Halk tarafından seçilen bir Cumhurbaşkanının, bizleri öteden beri sorunlu olan Yükseköğretim Kurulu (YÖK)-üniversite-toplum ilişkilerini yeniden tanımlamaya zorlayacağını ve sorunlu ilişkileri azaltacağını düşünüyorum.

Akademik camianın içerisinden gelen ve saygın bir akademik geçmişi olan Davutoğlu'nun üniversite meselesine bakışı, dar bir maliyeci perspektifine dayanmıyor.

Herhangi bir sistem değişikliğinden etkilenmesi muhtemel bütün öğrenci ve velilerin politika yapım süreçlerine katılması, ilgililerin önceden bilgilendirilmeleri ve değişikliklerin herhangi bir mağduriyete yol açmaması hedeflenmeli.

Tıpkı ABD ve diğer gelişmiş ülkelerde olduğu gibi, ilgili üniversitelerin veya üniversite sistemlerinin üst mütevelli kurullarının doğrudan atama yapabileceği bir sisteme geçilmeli.