15 Temmuz Türkiye'nin kendi kazanımlarına sahip çıktığını bütün dünyaya gösterdiği bir gün oldu. Halkın ortaya koyduğu ortak iradeyle Türkiye bir kez daha vatan, bu millet bir kere daha millet oldu.

Orduyu FETÖ benzeri yapılanmalardan temizlemenin yolu, kapıları tekrar milletin yüzüne kapamak değil, Türk toplumunda ne varsa orduda da onun olması için sonuna kadar açmaktır.

Darbecilerin kullandıkları araç farklı olsa da, ortak bir nokta var: Milli ekonomiye, ekonomik bağımsızlığa ve ekonomik kazanımların halka dağıtılmasına duyulan alerji.

Darbeyi engelleyen darbe-karşıtı güçlerin senkronizasyonu, girişimin sadece başarısız olmasını sağlamadı aynı zamanda Türkiye’nin geleceğini yeniden şekillendirecek yeni bir tarihsel blok oluşturma ihtimalini de arttırdı.

Dinî kimliği ile kamuoyuna çıkmış bir figür, söylediği doğru veya yanlış bir sözden dolayı toplumsal linçe hedef olduğunda, taş atanların arasında kendi mahallesi de yer alıyor. Mesele sözlerin içeriği olsa bir tekme de benden, lakin mesele içerik değil kimlik!

Erdoğan’ın Yeni Anayasa ve sistem değişikliği hedeflerine ulaşmak istemesinin nedeni, muhalifleri tarafından dile getirildiği gibi ve ‘endişeli’ bir kısım AK Parti eliti tarafından da paylaşıldığı hâliyle kendi liderliğini ve ‘otorite’sini tesis etmek değil, bilakis kişisel liderliğine bağlanan umutları kurumsallaştırmak istemesidir.

Yeni Türkiye'nin bir ihtiyacı olarak ortaya çıkan diaspora politikasının tam manasıyla oturmadığı açıktır. Türkiye'nin bir diaspora stratejisine ihtiyacı vardır.

Ak Parti karşısında seküler-sol bir tarihsel bloğun kurulması iki postmodern öznenin karşı karşıya gelmesi anlamını taşımaktadır. Bunun olabilmesi için CHP’nin Kemalizm saplantısından, HDP’nin de PKK’nın kontrolünden ve mevcut yönetici kadrosundan kurtulması gerekmektedir.

Yeni Başbakan için öncelikli olan Türkiye’nin ihtiyacı olan sistem dönüşümünü sağlamaktır. Kalkınma politikalarını devam ettirmektir, tehditlerle yüzleşmektir. Bu anlamda güçlü bir figür beklenebilir. Koordinasyon da önemlidir fakat karizmatik liderlik beklemek anlamlı değil.

Bugün Türkiye’nin önünde iki seçenek vardır. Adı konulmuş bir tam başkanlık sistemine geçiş birinci seçenektir. İkinci seçenek ise siyasi aktörlerin, sistem krizini yok sayıp, kelimenin tam ve doğru kullanımı ile fiili bir başkanlık sistemini uygulamaya koymasıdır.

Son günlerde toplum olarak canımızı çok yakan terör eylemlerinin faillerine ve örgütlerin yakalanan mensuplarına bakıldığında, karşımıza farklı kimliklerinden dolayı toplumun marjinlerine itilmiş değil aksine toplumsal merkeze yakın, büyük şehirlerde üniversite okurken radikalleşmiş profiller çıkmaktadır.

PKK, bütün süreçte çok ciddi moral motivasyon kaybetti. Bu kaybı telafi etme işi Erdoğan düşmanlığı ortak paydasında birleşen yazar- çizer takımına düştü.

Fahrettin Altun: “90’lardan itibaren biriktirilen bir retorik vardı fakat Gezi sonrasında çok daha net bir güç savaşı meselesine gelindi; Yeni Türkiye’ye diz çöktürmek.”

Fahrettin Altun, yeni anayasanın “toplumun 2000’den sonra yaşadığı dönüşümlerin zemininin tesis edilmesi” ihtiyacına yönelik olduğunu vurguladı.

Erdal Tanas Karagöl, 3. Köprünün önemi üzerine ayrıntılı değerlendirmelerde bulundu.

Bu ülkenin düşmanları bize "Tayyip Erdoğan'ın olmadığı bir Türkiye" dayatmanın derdindeler.

Kamuoyunda yeniden tartışılmaya başlanan “Başkanlık Sistemi” tartışmalarını daha iyi anlamak için SETA uzmanlarının analizlerini ve SETA’da yayımlanan raporları bir arada sunuyoruz.