Erdal Tanas Karagöl, 15-16 Kasım 2015 tarihlerinde Antalya’da düzenlenecek G-20 Zirvesi öncesi değerlendirmelerde bulundu.

Ufuk Ulutaş: “Türk askerinin karadan girip operasyon yürütmesini beklemiyorum. Benzer bir durum koalisyon askerleri ve Amerikan askerleri için de geçerli.”

Ufuk Ulutaş: “Rusya’nın konuşmaktan ziyade sahadaki gerçekliklerin değişmesi yoluyla Suriye’deki pozisyonu noktasında tavır değiştireceğini düşünüyorum.”

G-20 zirveleri özellikle finansal konularda liderlerin ‘şipşak’ çözümler ürettikleri bir yer. Türkiye'nin G-20 sevgisinin de özel nedenleri var.

Suriye iç savaşının getirdiği sorunlar Zirve'nin en yakıcı konuları.

Küresel krizden bu yana, alışıldık bir kalıp haline geldi: Bahardaki iyimser beklentiler, yıl ilerledikçe büyüme tahminlerinin aşağı çekilmesiyle sonuçlanıyor. 2015 de, böyle oldu.

Fahrettin Altun: “Türkiye, Batı ile ilişkilerini rasyonelleştirdi. Bir bağımlılık ilişkisi olmaktan çıkarttı ve eleştirel bir mesafeyle hareket etmeye başladı.”

G-20’nin küresel yapısının güçlendirilmesi gerektiğini belirten Muhittin Ataman, G-20 ülkelerinin çatışan çıkarlarına işaret ederek bu durumun nasıl bir getirisi veya götürüsü olacağının düşünülmesi gerektiğine dikkat çekti.

Murat Yeşiltaş, Türkiye’nin G-20 mekanizmasını, “küresel adaletsizliğin bir nebze olsun düzeltilebileceği bir platform” olarak gördüğünü belirtti.

Paris saldırıları “dramatik siyasal olay” niteliğinde. Tam bir terör olayı. Olayın vahameti zihin dünyalarımızı sarsacak düzeyde.

Türkiye'nin ilk kez dönem başkanı olması ve Türkiye ekonomisinin başarısı, gelişmekte olan ve azgelişmiş ülkeler için önemli bir rol model.

Rusya ve Esed rejimi Paris saldırılarından hemen sonra Fransa’nın Suriye politikasını eleştirip DAİŞ’le mücadelede kendilerini ortak konuma getirmeye çalıştılar.

Diyarbakır, Suruç ve Ankara patlamalarına sevinenlerle, Paris'teki terör saldırılarına sevinenler aynı kişiler.

AK Parti’nin sorumluluğu muhalefetin makul kısmını da ikna ederek Türkiye için yeni bir anayasa yapıp toplumsal mutabakatı sağlamaktır.

G-20’nin güçlü sanayi ülkeleri, mülteci sorunu, Suriye ve Irak iç savaşları ile bu savaşlar bağlamında bölgede güçlenen terörizm dolayısıyla yaşanan insanlık trajedilerini görmeyip terör örgütlerini yanlış çıkar algıları çerçevesinde bir araç olarak değerlendiren politikalarını sürdürmeleri durumunda uluslararası sistemdeki düzen kurucu pozisyonlarını sürdüremeyeceklerdir.

G20, mevcut krizin etkilerini azaltacak ve yeni krizleri önleyecek reformlara öncülük edecek bir platform olarak görüldü.