SETA Genel Koordinatörü Burhanettin Duran, yaklaşan Almanya seçimlerinde Almanya’nın gündemini Türkiye’nin oluşturması üzerine değerlendirmede bulundu.

Son dönemde ortaya çıkan Türkiye-Almanya geriliminde Almanya'nın Türkiye siyasetinde aşırı bir duygusallık ve agresiflik ön plana çıkmaktadır

Uzun yılların siyasetçisi Barzani, DEAŞ ile mücadele bitmeden ve Irak merkezi hükümeti gücünü konsolide etmeden "bağımsızlık" kararını cebine koymak istedi.

Türkiye’den Almanya’ya, ABD’den İran’a kadar IKBY’nin bağımsızlık referandumuna uluslararası destek en azından sözlü olarak hiç yok. Tek istisna ise İsrail.

Tüm uyarılara rağmen kararlı olan Barzani bunu kişisel tarihinin önemli bir parçası yapmak istiyor.

Türkiye’nin ABD ve bazı Avrupa ülkeleriyle son dönemde yaşadığı büyük sorunlar Batı ittifakıyla olan bağlarını zayıflattı.

Onlara göre Türkiye'nin bir "Erdoğan sorunu" vardı ve bu sorun ortadan kaldırılmalıydı.

Türkiye bu sefer onun bunun tarafında yer almak yerine kendi tarafını inşa ediyor. Tüm kavga gürültünün, tozun dumanın nedeni de bu!

Almanya'nın bir tür "çevreleme" taktiğine dönüşen yeni "Türkiye politikası" AB içinden önemli tepkiler almaya devam ediyor.

SİHA (Silahlı İnsansız Hava Aracı) Türkiye'nin terörle mücadele tarihinin en önemli aşamalarından birini oluşturuyor.

Arakan için de, Filistin için de, dini dili ne olursa olsun yeryüzündeki bütün mazlum halklar için de sesini yükselten bir Türkiye var!

AB’nin, rızaya dayalı demokratik bir birlikten bir ülkenin hegemonik arka bahçesine dönüşmesine yönelik yaşanan gelişmeler doğal olarak diğer ülkelerin tepkisini çekiyor.

Zulüm söz konusu olduğunda Türkiye İslam dünyasının yüz akı, dünyanın da vicdanı oluyor. Myanmar meselesi için de aynı şey söz konusu.

Türkiye'yi harekete geçiren şey Myanmar'da katliam ve göçün yaklaşık beş yıl aradan sonra tekerrür etmesiydi.

Ortadoğu'da sınırların dış aktörler tarafından çizilmesini engelleyebilecek en önemli hamle bölgede Türkiye, İran ve Suudi Arabistan gibi aktörlerin temel konularda mutabakata varmalarıdır.

Bir müzakere sürecinin devam edebilmesi için taraflardan en azından birinin beklentisi olması gerekir. AB Türkiye ilişkilerinde her iki taraf da müzakerelerden uzak durma niyetinde.

Almanya'daki gözlemimiz Türkiye söz konusu olduğunda Almanların alışık olduğumuz rasyonel ve soğukkanlılığı bir kenara bırakarak aşırı bir duygusallık ve öfke içerisinde hareket ettikleri yönündedir.