24 Haziran seçimleri öncesinde gündemin önemli başlıklarından biri, Afrin bölgesine yapılan Zeytin Dalı Harekâtı’ydı. Söz konusu harekât öncesinde ve sonrasında, Erdoğan ve Cumhur İttifakı karşıtı çevreler, Türkiye’nin elini zayıflatacak söylemlere başvurmuşlardı.

2018 yılı sona ererken Türk dış politikasının bir bilançosu..

Düşmanlaştırma, idam isteme ve darbe çağrısı yapmak da eleştiri midir?

Bir siyasal parti, kampanyasının ağırlığını dijitale yönlendirdiğinde bu alanı yeterince takip etmeyen seçmen grupları kendilerini ihmal edilmiş olarak görecektir. Türkiye seçmeni hâlâ bir siyasi partinin kendi ilinde miting yapmasını önemsemekte, mutlu ve hüzünlü günlerinde siyasilerin bilfiil yanlarında olmasını beklemektedir.

2018 yılı sona ererken Türk dış politikasının bir bilançosu..

Genç seçmenler ve sosyal medya kullanımın yaygınlığını göz önünde bulunduran partiler, seçim kampanyalarında dijital unsurlara ağırlık vermeleri gerektiğinin farkındalar.

İlk kez yerel seçimlerde partiler arasında ittifakın yerel siyasete nasıl yansıyacağını anlamaya çalışıyoruz.

CENTCOM merkezli bu güvenlik bürokrasisinin 15 Temmuz adımına göz yuman Amerikan devlet aygıtı, aynı kesimlerin Fırat’ın doğusunda Türkiye ile ABD arasındaki gerginliği artırmaya yönelik girişimlerine nasıl tepki verecek?

Millet İttifakı partileri bir aya yakındır, Mansur Yavaş’ın Ankara’da hangi partiden aday olması gerektiğini görüşüyor.

Avrupa’nın, enerji konusunda Rusya’ya olan bağımlılığını azaltacak doğalgaz potansiyeline sahip olan Doğu Akdeniz’e yönelik politikasına baktığımızda GKRY ve Yunanistan’ın hukuksuz adımlarını cesaretlendirecek bir tavır görürüz.

Ekonomik ve siyasi sorunlar artınca, toplumun bir kısmı radikal sağın ve solun söylemlerine tav oluyor. Bir kısmı da İspanya’nın Podemos’u, İtalya’nın Beş Yıldız Hareketi, ya da Macron’un Yürüyüş Hareketi gibi daha popülist yeni oluşumlara yöneliyor.

Model olarak sundukları Macron, onları hayal karıklığına uğratmış durumda. Benzer bir hayal kırıklığını, Yunanistan’da Radikal Solun Güçbirliği Partisi’nin (Syriza) lideri Aleksis Çipras’ın iktidar pratikleri ile yaşamışlardı.

AB reformlarına liderlik eden bir lider olarak öne çıkma başarısı gösteremeyen Macron, sadece Berlin-Brüksel’in isteğiyle Fransız halkına yeni yükler getiren bir figüre dönüştü... Geçen yıl Macron balonunu şişiren aktörler, onu yüzüstü bırakarak çabuk bir şekilde bu balonun sönmesine yol açtılar..

Kendini iktidar alternatifi olarak gören bir ana muhalefet partisinin liderinin, her yurt dışı gezisinde ya da uluslararası medyaya yazdığı her yazıda, ülkesini Batılılara şikâyet etmesi problemlidir. Seçilmiş iktidarı değiştirmek için batılılardan destek istemek ve beklemek ise hepten sorunludur.

Son dönemde Ankara, Suriye’nin kuzeyindeki PYD/PKK yapılanmasına ilişkin olarak daha çok Washington ile ciddi bir gerginlik yaşasa da, Rusya’nın bu konudaki tavrı da Türkiye-Rusya ilişkilerinin geleceği açısından belirleyici olacak.

Batı demokrasileri uzun süredir bir bunalıma doğru sürükleniyor. Merkez partiler eriyor. Sağ ve sol radikal siyasi yapılar güçleniyor. Bu eğilim, toptan ve derin bir krize kadar da devam edecek…

Bir partinin adayı olarak, 'rozetsizlik' üzerinden halktan oy istemek, ülkeyi yönetmeye talip bir siyasi partinin 'siyasetsiz bir şekilde siyaset yapacağım' demesiyle aynı anlama gelir. 'Rozetsiz belediye başkanı' tanımı ile partisizlik öne çıkarılıyor. Bu iyi bir siyaset anlayışıymış gibi pazarlanıyor.