Suriye'ye yapılması beklenen müdahale ile ilgili değerlendirmelerde bulunan SETA Dış Politika Direktörü Ufuk Ulutaş, operasyonun zamanını ve kapsamını Türkiye'nin belirlemesi gerektiğini söyledi.

Dünyanın genel bir karmaşa içinde olduğunu ve lider sıkıntısı yaşadığını belirten SETA Başkanı Taha Özhan, uzun vadede pozitif bir yerde konumlanan Türkiye'nin bölgede rahatsızlık uyandırdığını belirtti.

ABD yönetimi, müdahalenin gerekliliğine kendisini inandırmış gibi görünse de ciddi endişelere de sahip. Çarşamba günü Senato ve Kongre'nin Dış İlişkiler Komiteleri'nde gerçekleşen Suriye tartışmalarına baktığımızda, ABD'nin müdahale konusunda endişeler taşıyan önemli bir kesiminin olduğu anlaşılıyor.

Sykes-Picot nöbeti ne kolay bir şekilde bırakılabilecek bir ‘mecburiyettir' ne de hiçbir şey değişmemiş gibi sürdürülebilecek bir ‘mahkumiyettir.'

Zamanında siyasi müdahale çabalarının altını boşaltan “küresel siyasi müdahale”, kendi başlattığı “askeri müdahale” tartışmalarını da yönetemedi. Soru şu: bir Suriye krizimiz mi var yoksa küresel siyasi bunalım mı?

ABD ve Rusya perde gerisinde kontrollü bir krizin devam etmesinin kendi çıkarlarına aykırı olmadığı konusunda anlaşmış görünüyor, zira masa üzerindeki seçenekler sahadaki dengeleri değiştirecek cinsten değil.

Insight Turkey Genel Yayın Yönetmeni Talip Küçükcan, Ortadoğu üzerinden ikinci bir Soğuk Savaş denemesi yapıldığı ve kazananın Rusya olduğu yorumunda bulundu.

Suriye'nin kuzeyinde varlık gösteren PKK'nın bölgedeki uzantısı PYD ile Türkiye ilişkilerine dair değerlendirmelerde bulunan SETA Başkanı Taha Özhan, iki nedenden dolayı Türkiye ile PYD arasında hiçbir özel ilişki olamayacağını belirtti.

Bir asır önce batının kolonyal savaşlarını bölgeye ihraç etmesine benzer şekilde, bugün de, batı merkezli küresel düzenin yaşadığı tıkanma bölgemize yansımaktadır.

Kendi içinde demokratikleşen, vesayet ve müesses nizam ile mücadele veren, darbe mirası kalıntılardan kurtulmaya çalışan bir hükümetin bölge ülkelerindeki benzer toplumsal talepleri ve süreçleri desteklememesi düşünülemez.

Ruanda'dan Bosna'ya, Kosova'ya, Filistin'e ve Suriye'ye kadar birçok kritik sınavı geçemeyen Güvenlik Konseyi, pazarlıkların döndüğü ve daimi üyelerin bölgesel çıkarları üzerinden katliam ve soykırım seçiciliği yaptığı bir konsey.

İran'ın içeride ve bölgede karşı karşıya olduğu sorunlar, salt halkla ilişkiler kampanyasıyla çözülebilecek türden değil. Batı'nın İran algısı da sadece olumlu mesajlar ve gülen bir yüzle değişebilecekmiş gibi durmuyor.

Obama'nın Ortadoğu'da her türlü ciddi maliyetten kaçınması ve ne İran'a ne de Suriye'ye askeri bir müdahale yapmak istememesi, Ruhani'nin son diyalog çağrılarının karşılık bulabileceğine işaret ediyor.

Gezi eylemleri, demokrasi talebinin yaşam tarzı kaygılarına feda edilmesini sembolize etmektedir.

Durum öyle bir noktaya geldi ki; İstanbul'da sadece İhvan'dan oldukları suçlamasıyla Mısır'dan kaçanları değil, Mısır'dan kaçan eski “darbe destekçilerini” de görür olduk.

CHP'nin tezkere performansı nereden tutarsanız tutun elinizde kalıyor. Her iki tezkere de aynı amacı gütse de, mesele Suriye olunca nedense ibre şaşıyor.

Hakan Fidan üzerinden yaşanan saldırılar, Türkiye'nin toplamda güvenlik mimarisi ve tercihleri, sorun çözme metotlarında yaşadığı değişim ve dış politikada bağımsız kalma çabasıyla doğrudan alakalıdır.