Son dönemde dünya siyasetinde işbirlikleri azalırken ittifakların sayısı artıyor. Devletler uzun vadeli ve güvene dayalı kazan-kazan ilişkisini bir kenara bırakıp al-ver ilişkisine geçiş yaptı..

Türkiye özelinde meseleye bakıldığında, yeni bir yasal düzenleme ile seçim ittifakı yapan partilerden, daha az oy oranına sahip olan partinin yüzde 10 barajına takılmadan Meclise girmesi sağlanabilir. Bunun karşılığında da, ittifak yaptığı partinin cumhurbaşkanı adayını destekleyebilir. Seçim sonrası Meclis çalışmalarında ya da yürütmede görev paylaşımında ittifakın devam etmesi ise seçim öncesi yapılan anlaşmanın çerçevesine bağlıdır.

2019 seçimleri cumhurbaşkanlığı sistemine geçişin ilk seçimleri olduğundan yeni bir siyasa yaratacak. Hem hükümet etme anlayışı değişecek. Hem de milletvekili, parti ve lider profilleri yeniden şekillenecek. Bu sebeple yazımın başlığında "cepheler" kelimesini kullandım.

Değişim meselesi sadece AK Parti siyaseti ile ilgili olmadığı için diğer partiler de doğal olarak belediye başkanlarının değişimini çeşitli açılardan sorunsallaştıracak.

Merkez sağı bölmesi, AK Parti-MHP işbirliğinden oy kopartıp CHP-HDP değirmenine taşıması beklenen Akşener'in partisi öyle gözüküyor ki bu vazifesini yerine getiremeyecek.

15 Temmuz darbe girişimiyle birlikte “yerli ve milli siyaset tarzı” yeni dönemde siyasete hâkim olan kodlardan biri haline gelmiştir.

Erdoğan’ın partiye dönmesinin ardından başlayan yenilenme süreci, yeni hükûmet sisteminin getirdiği seçim dinamiklerine göre şekillenmeyle devam edecek.

IKBY Başkanı Barzani, aksi yöndeki bütün telkinlere rağmen, 25 Eylül'de bağımsızlık referandumu yapmakta ısrarlı.

Akşener’in milletvekilliği seçimlerinde yüzde on barajını geçmesi zor ihtimal. Herkesin kendi adayını çıkarması durumunda cumhurbaşkanlığı seçimlerinde zaten ikinci tura kalma şansı da yok.

Bir taraftan Kılıçdaroğlu’na yol haritası oluştururken; diğer taraftan da onun yerine başka “çatı adayı” arayışındalar.

CHP, Erdoğan'ı yenebilecek ölçüde güçlü bir seçmen ittifakı kurmak zorunda.

AK Parti ve Erdoğan karşıtı çevreler, 2019 seçimleri için aday arayışlarını sürdürüyorlar. Önümüzdeki günlerde yeni aday isimlerinin parlatılmaya çalışıldığını göreceğiz.

Eski "laiklik" tartışmasının "yaşam tarzına müdahale" söylemi üzerinden geri getirilmesi çabasını AK Parti kolaylıkla karşılayabilecek bir tecrübeye sahip.

İki parti bütün risklerine rağmen makul siyaset zeminini inşa ediyor.

İktidar kanadı toplumla bağını koparacak elitleşmeye izin vermemelidir. Muhalefet kanadı ise kendi cephesinde dış müdahaleye göz kırpan siyasi marjinalleşmenin önüne geçmelidir.

Senaryo gerçekleşirse siyasetin dışından gelecek bir figür seçilecek ve ülkeyi yönetecek.

Etkin ve istikrarlı bir devlet yönetimini amaçlayan Cumhurbaşkanlığı sisteminde muhtemel krizlere karşı, karşılıklı seçimlerin yenilenmesi gibi bir çözüm yolu öngörülmüştür.