Mesele, Doğan medyasının vesayet odaklarının demokratik siyasete her müdahalesinde niçin siyaseti değil de, vesayet odaklarını desteklediğidir. 28 Şubat askeri müdahalesinin bir adının da "medya darbesi" olması acaba nedendir?

Kişisel ve kurumsal çıkarlar gazeteciliğin ve gazetecilik etiğinin önüne geçmiş durumda. Burada ilginç olan Hürriyet gibi ticari kitle gazetesinin marjinal gazeteler gibi belirli ideolojik angajmana ve kültürel sermayeye sahip ‘misyon' gazetesine dönüştürülmesidir.

AK Parti eski oy oranlarına ulaşmak veya en azından söylediklerinin dikkate alınmasını istiyorsa bölgedekilerle iletişim konusunda biraz daha hassas davranmak zorunda.

Demirtaş'ın istisnasız her olumsuz şeyden Cumhurbaşkanı Erdoğan'ı sorumlu tutması sadece Erdoğan'a hissettiği düşmanlıkla ilgili bir durum değil. PKK'nın ihtiyaç duyduğu "düşman"ı inşa etme vazifesini ifa ediyor Demirtaş.

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın toplum nezdindeki prestijini sınırlı bir yere indirebilmek için elden gelen ne varsa yapılmaya çalışılıyor.

Yalanla siyasal gerçeklik kurup, bunun üzerinden kitleleri ayaklandırmak veya siyasal mücadele vermek artık bir “teorinin” parçası.

Tabii Türkiye şartlarında düşünüldüğünde ve 90'lı yılların medya-siyaset ilişkilerindeki medyanın belirleyici pozisyonu hatırlandığında mesele sadece taraflılıkla sınırlı kalmıyor, aynı zamanda medyanın yeni süreçteki rolünün ilk işaretleri olarak da görülüyor.

İsmail Çağlar, Türkiye siyasetinin önemli isimlerinden Süleyman Demirel'in siyasi hayatını, siyasal iletişim bağlamında değerlendirdi.