Türkiye siyasetinde sağ ya da sol partilerden ayrılarak kurulan ve ilk seçimde başarısız olan partilerin izinden gidiyor Akşener ve ekibi.

Siyasal iletişimin sadece seçimden seçime gündeme gelen bir uğraş değil, seçim zamanları haricinde de titizlikle üzerinde durulması gereken bir iş olduğunu AK Parti uygulaması ile gösterdi.

Belediye seçimlerinin sonuçları genel seçimleri kötü etkilememiştir. Bu nedenle belediye seçimlerinin doğrudan genel seçimleri belirlemeyeceğini söyleyebiliriz.

CHP sandık mağlubiyetini toplumsal bir mağlubiyete dönüştürerek esas zararı kendi kitlesine veriyor.

"Evet" mi "hayır" mı sorusu az çok cevabını buldu, şimdi herkes 17 Nisan'a yani Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'nin seçmenden vize aldığı Türkiye tablosuna hazırlanıyor.

Siyasette güven, uzun dönemde sahicilikle inşa edilir. Pozisyon ve konjonktür siyaseti ile değil.

Türkiye ekonomisi, artık mevcut sistemle ulaşabileceği son noktaya gelmiş bulunmaktadır. Bu sistemle yeni bir başarı hikayesi yazmanın ne kadar zor olduğu açık.

Liderlerin tartışma programları seçmen nezdinde Kılıçdaroğlu'nun zannettiği gibi özlenen bir şey değil, aksine eski Türkiye'nin siyasetine dair olumsuz bir hatıra, eski Türkiye'ye ait bir manzara

2013'ten bu yana "Erdoğan düşmanlığı" çatısı altındaki "iç savaş" senaryosu devam ediyor. Elbette bu siyasal iletişim stratejisinin arkasında da FETÖ var.

Etkin ve istikrarlı bir devlet yönetimini amaçlayan Cumhurbaşkanlığı sisteminde muhtemel krizlere karşı, karşılıklı seçimlerin yenilenmesi gibi bir çözüm yolu öngörülmüştür.

Erdoğan kimliğine yapılan eleştirilere karşı rol yapmadıkça, sözde 'yüksek kültür'ün kodlarını benimsemeyip aksine ısrarla olduğu gibi göründükçe, eleştiriler artarak iyice irrasyonelleşiyor.

Kılıçdaroğlu'na bir şeyler oluyor. Kendini daha fazla cepheye sürer hale geldi. Yeni yöntem denemeleri var. Sürekli kendi kişiliği üzerinden siyaset yapma eğilimine girdi.

Bir taraftan Kılıçdaroğlu’na yol haritası oluştururken; diğer taraftan da onun yerine başka “çatı adayı” arayışındalar.

CHP, Erdoğan'ı yenebilecek ölçüde güçlü bir seçmen ittifakı kurmak zorunda.

Trump önümüzdeki dönemde parti içindeki bu uçurumu kapatmayı başaramazsa kendi yarattığı canavarın kurbanı olabilir.

Türkiye siyasetinin mevcut durumunda, AK Parti’nin siyaset tarzını, anlayışını, dönüşüm ve değişim taleplerini diğer partilerin konumu ile karşılaştırarak ortaya koymak meselenin anlaşılmasını çok daha kolaylaştırır.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıklamaları partinin bir düşüş içerisinde olduğu izlenimini yaratmıyor. Peki Cumhurbaşkanı buna rağmen neden partiye dönük ikaz ve özeleştirilerde bulunuyor?