MHP beyannamesinde Cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde ciddi bir siyasal acziyet hissine düçar olan tabanını rehabilite etmeye dönük bir çerçeve ortaya koymamış olması dikkate değer bir durum.

Seçim beyannamelerini incelediğinizde bundan 10 sene önce hayal bile edemeyeceğiniz dış politika başlıklarının metinlere girdiğini görürsünüz.

Cumhurbaşkanı açık ve net bir biçimde bütün partilere eşit mesafede olduğunu ilan ediyor. Fakat diğer taraftan da kendisinin "milletin tarafında" olduğunun altını çiziyor.

Pozitif bir siyaset inşa etmek adına ekonomik vaatlerini ortaya koyarlarken bile, iktidarın attığı bütün adımları mahkum ediyorlar.

Türkiye'de koalisyonlar yaklaşan seçimler sonrasında reel gündemimiz olmayacak; fakat seçim barajı seçimden sonra da tartışılmaya devam edecek gibi görünüyor.

Türkiye'de 7 Haziran genel seçimleri yaklaşırken BBC'nin benzer yayınlarının devam ettiğini gösteren bir haber yayınlandı.

1950 seçimleri Türkiye ve esasen Orta Doğu demokrasi tarihi açısından bir dönüm noktası olmuştur, zira o güne kadar TBMM'nde gerçekleşenler tek-parti rejiminin bir uzantısı işlevi olarak algılanmakta ve toplumda bir çaressizlik hissini uyandırmaktaydı.

İnsan en çok zekâsına hakaret edilmesinden yoruluyor. Hafızasızmış gibi görülmekten. HDP de CHP de bunu yapıyor. Türke başka, Kürde başka konuşuyorlar. Dindara ayrı sekülere ayrı söylem üretiyorlar.

Bu çalışma, 7 Haziran 2015 genel seçimi öncesi MHP siyasetini analiz etmeyi amaçlamaktadır.

Burhanettin Duran, AK Parti'nin kendi tabanını hareketlendirmesi gerektiğine dikkat çekerek kararsız seçmenin hangi motive ile oy verme davranışının değişebileceğinin ipuçlarını verdi.

Medaim Yanık, Halkların Demokratik Partisi'nin (HDP) seçim kampanyasına ilişkin açıklamalarda bulundu.

Siyasal aktörler, toplumsal değişime kendilerini uyarlayabildikleri oranda başarı imkânı bulabilirler. Muhalefet partileri, kaos siyasetini sürdürmenin maliyetini görmüş durumdalar.

Demirtaş lider değil yönetici. Kürt milliyetçiliğinin parti bölümünün eş başkanlığını yapmak gibi kritik bir rolüne rağmen, hafızalarımızda pozitif bir liderlik örneği yok.

İsmail Çağlar, siyasal iletişim kampanyalarının tek başına sandığı değiştirmeye yetmeyeceğine dikkat çekti.

Hedefler kulağa çok hoş geliyor, özellikle de bu açıklamanın Türkiye ekonomisinin kötü karnesinde her daim imzası olan CHP'den geldiği göz önüne alındığında.

Seçmenler, ideolojik uyum çerçevesinde kararlarını şekillendirebilmekle beraber, zaman zaman güç dağılımına ilişkin stratejik adımlar da atabiliyorlar. Bununla birlikte, literatüre baktığımızda, ekonomik unsurların oy kararında önemli bir ağırlığı olduğunu net bir şekilde görebiliyoruz.