AK Parti, iktidara geldiği andan itibaren değişim ve statüko arasında geliş gidişlerin yaşandığı bir parti olagelmiştir. Ve fakat gün sonunda değişimci pozisyonun kazandığı bir parti olarak sahneye çıkmıştır.

Başkanlık gündemi de olmasa, 7 Haziran'da seçilecek meclisin ve bu meclisten çıkacak olan hükümetin 4 yıl sonraki seçimlere kadar ülkeyi yöneteceğinden neredeyse herkes emin.

Vekalet savaşlarının sürdüğü bölgede İran'ı dengeleme kavramı yerine İran'la mücadele kavramının oturtulması daha fazla çatışma demektir. Dini- mezhebi söylemle birleşen bu mücadele "gerçek İslam" adına daha fazla şiddet demek.

Mehmet Selim Kiraz'ın rehin alındığı haberi medyaya düştükten sonra, bu olayı gerçekleştirenlere terörist diyemeyen, onlara adalet savaşçısı muamelesi yapan herkes karşımızdaki manzaradan sorumludur.

Haberciler teröristlerin de o anda haber sitelerine ulaşabildiklerini ve bu haberin savcının hayatını tehlikeye atabileceğini kestiremiyorlardı veya ortaya çıkabilecek herhangi bir kötü neticeyi umursamıyorlardı ve belki de en fenası kötü netice haberciler için pek de kötü değildi.

AK Parti-Gülen Hareketi arasındaki mücadele islami aktörlerin kendi sınırlarını, zaaflarını ve farklılaşmalarını tanımaları açısından dönüştürücü bir tecrübe oldu. Dindarlık iddiasının neleri temsil edemediği görüldü.

AK Parti'nin üç dönem kuralı ile birlikte birçok kıdemli siyasetçiyi saha dışına çıkarması, sadece AK Parti'yi değil başta CHP olmak üzere diğer partileri de etkilemiş görünüyor.

Dış politika analizlerindeki en sorunlu şey ise, Türkiye'nin bölgedeki ülke bazlı politikalarının İran ve S.Arabistan arasındaki mücadeleye endeksli okunmasıdır.

HDP'nin bir diğer çelişkisi ise, yönetim yapısının tek-tipliği ve milletvekili adaylarının da toplumsal çeşitliliği hiçbir şekilde yansıtmaması noktasında karşımıza çıkıyor.

En az askeribürokratik vesayet kadar önemli olan ve günümüzde TÜSİAD çevresi tarafından temsil edilen uluslararası bağlantılı büyük sermaye kesimlerinin seçilmiş siyasiler üzerinde icra ettikleri ekonomik vesayet, ancak yeni bir anayasa eşliğinde başkanlık sistemine geçilmesi ile tamamen tasfiye edilebilir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın bölgede akan kanın durdurulabilmesi için iki ülkenin arabuluculuk yapması gerektiğine dair vurgusu önümüzdeki döneme dair ipuçları içeren ve altı çizilmesi gereken cümlelerdir.

7 Haziran seçimleri sürecinde AK Parti karşıtlığının yükseltilmesi ve terörün HDP'ye destek vermek için bir seçim malzemesine dönüştürülmesi son derece tehlikeli bir gidişata işaret ediyor.

"Tarihi dönüşüm" için Başbakan Ahmet Davutoğlu bizzat kaleme aldığı "Yeni Türkiye Sözleşmesi 2023" belgesini de kamuoyu ile paylaştı. Bu belge de Yeni Türkiye'nin kodlarını medeniyet söylemi ile sarmaladığı "insan onuru" kavramı üzerine temellendirmek istiyor.

Türkiye siyasal yaşamında statüko seçilmiş iktidarlarca temsil edilmedi. Aksine onları belirli davranış kalıpları içinde hareket etmeye zorladı, çerçevelemeye çalıştı.

AK Parti'nin ikinci döneminin taahhütnamesi olarak ortaya konan 'Yeni Türkiye Sözleşmesi: 2023' ve '2015 Seçim Beyannamesi', 2011 seçimlerinde inşa siyasetini merkezine koyan "2023 Vizyonu"nu temel alması bağlamında Erdoğan siyasetinin devamına güçlü bir vurgudur

Başkanlık sistemi demokratik bir yönetime doğru atılan bu adımın daha da ileri götürülmesini ve yönetim sisteminin halkın iradesini devlete en iyi şekilde yansıyacak biçimde düzenlenmesini öngörmektedir.

Bir pazarlama paketi edasıyla hazırlanmış beyannamedeki yeni seçim dili, Kılıçdaroğlu'nun 2011'den itibaren CHP'yi dönüştürme stratejisinin geldiği yeni bir açılım aşamasını gösteriyor.