Ortadoğu'da halkların tercihinin iktidar olmasından en fazla rahatsız olan ülke olarak İsrail, karşı-devrim sürecinde Müslüman Kardeşler'in bölgesel çöküşüne "sessizce" büyük katkılar sağladı.

Şah-Fırat Operasyonu'nun dış politikanın içerdeki "mevzi savaşının" bir parçası olduğunu bir kez daha görmüş olduk.

Gönüllerin soğuması veya süfli bir intikam duygusu için değil bilakis bir daha asla gönülleri yakacak süreçlerin yaşanmaması için 28 Şubat dinamiklerinin imhası gerekiyor.

AK Parti, ciddi bir "iktidar yorgunluğu" ile karşı karşıya. Bu tezin somut bir karşılığının olup olmadığını anlamak için tek parti döneminde "iktidar yorgunluğu" ile neyin kastedildiğine bakmak gerekir.

Bölgede yeni bir düzenin kurulması iki ana denklemin nasıl etkileşeceğine bağlı. İlk denklem İran, S.Arabistan, Türkiye ve Mısır arasındaki güç mücadelesinin yansımalarını ve ikili ilişkilerinin dönüşümünü içeriyor. İkincisi ise ABD ve İsrail hattının bölgesel güçlerle spesifik konularda paylaşacakları ortak tavırlarla alakalı.

28 Şubat'ta Dolmabahçe'de yapılan çözüm süreci açıklamasının ardından muhaliflerin 'ihanet' söylemlerinden ve 'seçimle korkutma' stratejilerinden vazgeçmesi ve konuyu bir seçim yatırımı olarak lanse etmesi önemli bir normalleşme göstergesidir

Finansman, insan kaynağı, yükseköğretim açılımları, teknoloji transferi, küresel rekabet ve kümelenme stratejileri, markalaşma altyapısı ile bütünleşik bir sanayi-teknoloji politikası, üretim eksenli yeni ekonomik yönetişim paradigmasını taşıyabilir.

Devletin "tehdit algısı"nın statik oluşu devlet seçkinleri açısından yadsınamayacak bir konforu da beraberinde getirir. Yakın dönem siyasi tarihimizde bunun onlarca örneğini bulabiliriz.

İran'ın gücünden rahatsız olan çevrelere göre bölge Sünni IŞİD'den kurtulurken Şii IŞİD oluşturulması tehlikesi ile karşı karşıya. Şii milislerin terörizm bağlamında Batı başkentlerine tehdit oluşturmaması bu ihmalin ana açıklayıcı sebebi.

Paralel yapının"devlet"le imtihanı yeni değil. Bu nedenle devlet karşısında pozisyon ve söylem değiştirme kabiliyetleri hafife alınmamalı.

"İmparatorluk özlemi" meşruiyetini teo-politik pratik ve medeniyetçilik söylemi üzerinden kuracaktır. Böylece, "büyüklük hırsı" İslam dünyasının "ortak maslahatı" fikrini erozyona uğratan yeni bir tür milliyetçilik üretecektir.

Üniversitedeki sınırlı temayül yoklaması üzerinden, akademisyenlere isyan çağrısı yapanlar, demokrat pozu kesenler biraz zaman ayırıp dünyadaki yükseköğretim üst yönetimi örneklerine baksınlar.

Çözüm süreçlerinin başarıya ulaşmasının en önemli iki unsuru güçlü siyasal liderlik ve çözüm süreci aktörlerindeki devamlılıktır.

Başkanlık sistemi yasama, yürütme ve yargının birbirinden net bir şekilde ayrıldığı güçler ayrılığı ilkesine ve periyodik serbest seçimlere dayanan demokratik bir yönetim sistemidir.

Son iki yüzyıllık modernleşme pratiğinin farklı toplumsal ve ideolojik gruplar üzerinde ne tür değişimler getirdiğini karşılaştırmalı şekilde inceleyen uzun soluklu ve soğukkanlı değerlendirmelere ihtiyaç var.

Türkiye'de Merkez Bankası, para politikası, enflasyon ve kurlar etrafında süre giden tartışmayı global/paradigmatik bir tartışmanın bizdeki izdüşümü olarak okumak mümkün.

Demirtaş'ın üzerinde, seçime parti olarak girmenin barındırdığı risk, belirsizlikler ve kamuoyu anketlerinde desteğin hala istenilen seviyeye ulaşamamasının verdiği büyük bir baskı var.