Yaşananları bir mezhep çatışması veya savaşı olarak görmenin doğru olmadığı kanaatindeyim. Olan biten bir mezhep çatışması değil mezheplerin enstrüman olarak kullanıldığı çıkar, güç ve hakimiyet mücadelesidir.

İran- Suud rekabeti aslında benzer politikaların mücadelesi. Dışlayıcı bir İslam yorumu üzerinden petrol gelirleri ile kurulan transnasyonal ağların üstünlük arayışı.

PKK ve HDP yine el ele vermiş ilerlemeye çalışıyor. Cici cici özyönetim masalları anlatarak, bölünme ideolojisini derinleştirmeye çalışıyor.

Mezhep unsurunun bu görünürlüğüne rağmen mevcut gerilimi "mezhep savaşı" olarak yorumlamak, oldukça sorunlu ve tehlikeli bir yaklaşım.

Türkiye'yi ancak kendileri iktidarken seven bir güruh var. Bu memleketin başına gelen birçok kötülük işte bu güruh yüzünden geliyor.

Türkiye, Doğusunda PKK terörünün, Batısında ise DAİŞ terörünün saldırılarına muhatap. Terör hiyerarşisi uygulamadan, "iyi terör - kötü terör" ayrımı yapmadan her biri ile mücadele halinde.

1 Kasım seçimlerinin açık sonuçlarına rağmen Türkiye'nin geleceği üzerindeki mücadele gittikçe demokratik olgunluk çerçevesinin dışına taşıyor. Türkiye'nin ortak menfaatlerini tanımlamada muhalefet sıklıkla ideolojik şerhler koyuyor.

Suudi Arabistan bölgesel düzlemde geleneksel İran tehdidine yönelik başta ABD olmak üzere küresel aktörler ile yaşadığı anlaşmazlığın tezahürü olarak kendi başına inisiyatif almaktan çekinmeyeceğini bir kez daha göstermiş oldu.

Hemen her gün sokaklarda görmeye alıştığımız Suriyelilerin aynı zamanda güvenlik tehdidi olarak algılanmaya başlaması toplumdaki Suriyeli karşıtlığını körükleme potansiyeline sahiptir.

Terör örgütleri için önemli olan saldırı yapmak kadar bu saldırının kamusal alanda yayılmasını sağlamak; toplumun geniş kesimlerine ulaşarak korku ve panik atmosferinin oluşmasını gerçekleştirmektir.

Türkiye ise sadece güvenlikçi politikaların yeterli olmayacağını vurgulayarak ortaya çıkan mülteci sorunu, Irak ile Suriye'de demokratik sürecin yeniden inşası ve Esed'in tasfiyesi gibi konularda somut adımlar atılması gerektiğini ifade etmiştir.

AK Parti TBMM çatısı altında, iyi niyetle CHP'ye merkez partisi muamelesi yapıyor. Oysa ne Kılıçdaroğlu, ne CHP bunu hak ediyor.

Bölge daha güvenli mi olacak gerçekten? Nükleer çatışma açısından öyle. Ancak bölgedeki kaosun asıl sebebi olan konvansiyonel çatışmalar ve vekalet savaşları açısından aynısını söyleyemeyiz.

Bu aralar nasıl olsa "Türkiye'de akademisyenlere zulmediliyor" tiyatrosu oynanıyor. O oyunda bir parça da Koray Bey arzı endam etsin demişler belli ki.

Ankara, DAİŞ ile mücadelede yeni ve önemli adımlar atsa da hatta Başbakan Davutoğlu "DAİŞ'i topyekûn biz bitirebiliriz" tonunda bir söyleme geçmiş olsa da uluslararası medyada "DAİŞ'e destek" suçlaması hız kesmiyor.

Başkanlık sistemi tartışmalarını yürütürken, siyasal kültürün demokratik ve istikrarlı bir yapıyı ortaya çıkarabilecek yönüne yoğunlaşmalıyız.

ABD için Türkiye ile ilişkilerinde şu anda en önemli mesele DAİŞ'le mücadele. Türkiye'yi DAİŞ'le mücadelede bir ileri noktaya taşımak istiyor.