CHP kurultayı bitti. Beklendiği gibi sönük, heyecansız bir kurultay oldu. Kurultaydan önce Kılıçdaroğlu dahil tam dört tane genel başkan adayı vardı.

36. Olağan Kurultay ile beraber CHP'nin geleneksel çizgisine dönmesinin uzak bir ihtimal olduğu ve Kurultay sonrasında partinin daha da radikalleşebileceği söylenebilir

Üzerinden bir ay geçmeden referandumun sonuçlarının sunduğu potansiyeli cömertçe harcadılar. Seçmene CHP'den bir alternatif çıkmayacağını en baştan gösterdiler.

Baykal'ın deneyimi ve toplumsal zemini göz önüne alındığında Kılıçdaroğlu için önümüzdeki dönemde Baykal önemli bir gündem maddesi olacak gibi.

CHP cenahında 4 isim CHP genel başkanlığı koltuğuna oturmak için "hayır" çıksın diye kendilerini yırtıyorlar.

Evetlerin sayısı arttığı müddetçe ümidini kaybeden CHP sesini yükseltecektir. Bu haliyle CHP aslına dönüyor. Toplumdan ve toplumun değerlerinden bağımsız söylem ve siyasete geri dönüyor..

Referandumdan sonra koltuğu kaybetmesi muhtemel Kemal Bey'in yerine Muharrem Bey genel başkan olur mu bilinmez. Ama CHP'de hiçbir şeyin değişmeyeceği aşikar..

Türklere "eğer Avrupa'da yaşamak istiyorsanız Erdoğan'a karşı çıkacak, referandumda hayır oyu kullanacaksınız" diye baskı yapıyorlar.

Almanya bir yandan kendi topraklarındaki Türkleri referandumda hayır oyu kullanmaları için endoktrine etmek için uğraşıyor. Öte yandan Türkiye'deki hayırcılara moral motivasyon sağlamak için uğraşıyor.

AK Parti TBMM çatısı altında, iyi niyetle CHP'ye merkez partisi muamelesi yapıyor. Oysa ne Kılıçdaroğlu, ne CHP bunu hak ediyor.

Kılıçdaroğlu'nu aday gösteren ve ona oy veren delege sayısı arasındaki büyük fark CHP üst yönetimiyle tabanı arasındaki makasın ne kadar açık olduğunu göstermektedir.

SETA analisti Yılmaz Ensaroğlu, Kılıçdaroğlu'nun kendini yenileyen bir CHP'nin ortaya çıkması için gerekli adımları atmadığını, yeniye dair ciddi, köklü ve umut verici sözler söyleyemediğini ancak artık bu ideali gerçekleştirme yönünde bir karar vermek zorunda olduğunu belirtti.

Eşkinat: CHP, PKK'nın silahsızlandırılmasına yönelik görüşmelerden farklı olan genel demokratikleşme adımlarını ortaya koyarak seçmeni etkilemeye çabalıyor.

'Yeni Sol' deneyimi, Türkiye tarihinin bu kritik dönemecinde ertelediği zor kararların bedelini ne parti içinde ne de Türkiye siyasetinde aktör olamayarak ödüyor.

2013 başından itibaren ortaya çıkan diyalog ortamı, İmralı tutanaklarının sızdırılmasına yönelik tepkilerin ardından daha önce PKK tarafından kaçırılan sekiz kamu görevlisinin serbest bırakılmasıyla devam etti. Son gelişmeler, aslında ana muhalefet partisinin İmralı sürecine karşı açıkça tavır alarak ciddi bir zamanlama hatası yaptığını gözler önüne serdi.

Geçen Nisan başında Amerika’nın Irak’ı işgal edişinin 4. yılına girerken, dünya işgalden daha çok İran’ı konuşuyordu. Yine işgalin başlangıcının yıldönümü olan Mart sonunda 15 İngiliz askerini esir alan İran, bir bakıma 3000 yıllık Pers-Sasani diplomasi tecrübesini konuşturdu.

Kaba Güce Karşı İnce Güç “İnce güç” kavramını ilk olarak 1980’li yıllarda kullanan Harvard’ın Kennedy Hükümet Fakültesi dekanı Joseph Nye, uluslararası ilişkilerde ekonomik ve askeri yığınak yapmanın ötesinde farklı güç biçimleri bulunduğu düşüncesinden hareket ediyor. İstediğiniz bir şeyi elde etmenin üç temel yolu var: Karşınızdakini kaba kuvvetinizle tehdit etmek ve gerekirse savaşmak; karşınızdakini çeşitli biçimlerde satın almak; ve “ince güç” kullanarak ikna etmek. Nye’a göre ince güç, “istediğiniz bir şeyi, kaba güç kullanarak değil, başkalarının sizin hedeflerinizi kabul etmesini sağlayarak elde etmeniz”dir. Bu, karşı tarafı inandırıcı argümanlar ve rasyonel politikalarla ikna ederek mümkündür. Burada inandırıcılık ve ikna kaabiliyeti temel güç unsurlarıdır. “İnce güç” tabirini, Amerikanın dış politika alternatiflerini anlamak ve anlatmak için kullanan Nye, Amerika’nın inandırıcılık, ikna kaabiliyeti ve cazibesini kaybettiğini, bunun maliyetinin ise hiç bir ekonomik göstergeyle ölçülemeyeceğini düşünüyor. Ona göre Amerika’nın soğuk savaş dönemindeki başarısını devam ettirebilmesi, Afganistan ve Irak gibi yeni ülkeler işgal etmesine değil, kaybettiği ince gücünü yeniden kazanmasına bağlı. Amerikan karşıtlığının küresel bir olgu haline geldiği bir dünyada Amerika’nın tercih edilen ve güvenilen bir siyasi güç olması artık mümkün değil. Amerikanın ince gücü, önemini her gün yitiriyor.