23 Haziran İstanbul seçimlerinin bariz özelliği bir nevi ikinci tur olması. Seçmen tercihini gözden geçirecek. Kazanmasını ya da kaybetmesini istediği adayın kim olduğunu yeniden düşünecek. Kampanya stratejileri de söylemleri de buna göre şekilleniyor. İstanbullu'nun önünde başa baş geçen ilk yarışın iki adayı var: Yıldırım ve İmamoğlu. Kritik soru ikinci turun daha önceki 7 Haziran 2015-1 Kasım 2015 seçimlerindeki gibi bir fark oluşturup oluşturamayacağı.

İran stratejisi tam olarak ortaya konulmamış olsa da Bolton'un Tahran'a yönelik hedefleri oldukça net. Bu stratejinin ana çerçevesini yaklaşık bir yıl önce ilan edilen ve İran'ın yerine getirmesinin istendiği talep listesi oluşturuyor.

Türk siyaseti muhafazakâr popülizme karşı seküler popülizmin mücadelesince belirlenmektedir. Dolayısıyla, muhalefet partilerine elitizm üzerinden eleştiri getirmek artık millette istenen karşılığı bulmamaktadır. Günümüzde AK Parti’nin karşısında sahaya inip milletle bağ kurmaya çalışan ve popülist bir dil kullanan bir muhalefet bulunmaktadır. Böyle bir siyasi rakiple mücadelenin yolu değişmelidir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın Türkiye ittifakı açıklaması AK Parti siyasetinde yeni bir döneme mi giriliyor tartışmasını başlattı. AK Parti on yedi yıllık iktidarını iktidar olgusuyla olan ilişkisi bakımından –muhalefet ve iktidar pozisyonlarında olmak– kabaca iki döneme ayırabiliriz.

Bir partinin bölgede en çok oyu alması belediye başkanlığını almasına artık yeterli değildir. Başarı için ittifakın diğer ittifak bloğundan fazla oy alması gerekmektedir. Bu ise yeni bir siyasal kültür oluşturmaktadır. Siyasal rekabet daha fazla kızışmakta, mikro politikalar ve seçimin sonucuna etki edebilecek "az/azınlık gruplar" çok daha önemli olmaktadır. Siyasal partiler doğal tabanlarını korurken ittifaklar yoluyla değerli az/azınlık grupları saflarına katabilmek zorundadırlar.

Son günlerde ortaya çıkan göstergeler CHP ve etrafında yoğunlaşan çevrelerde değişen bir şeyin olmadığını gösteriyor.

31 Mart'ın yakın siyasi tarihimizin en ilginç yerel seçimi olduğu muhakkak. 17 yıllık iktidar da muhalefet de heybelerindeki her şeyi seferber etti..

Seçim kapıda olmasına rağmen gündemin birinci sırasında kararsızlar ve küskünler meselesi var.

Doç. Dr. Yusuf Özkır: Yeni Zelanda teröristi bile Türkiye’nin bekasını ve Başkan Erdoğan’ı hedef alıyor.Terör örgütleri güçlenen Türkiye’yi tökezletme peşinde. Bunların hepsi Erdoğan’ın zayıflamasını iple çekiyor. Bu yüzden muhalefete kazandırma çabasındalar ve bunu da gizlemiyorlar.

Nisan'da erken seçime giden Netanyahu, Cumhurbaşkanı Erdoğan'a hakarette bulunarak polemik başlattı.

Bir siyasi parti ya da siyasetçi ne yaparsa meşru siyasetin sınırlarını aşmış olur? Bir siyasetçi farklı birçok değeri ya da siyasi çizgiyi savunabilir.

22 yıl sonra, 28 Şubat'ı nasıl anmalıyız. Bu büyük siyasi ve toplumsal travmayı tarihin derinliklerine mi gömelim? Yoksa 28 Şubat zulmünü hiç unutmadan, devamlı hatırlayarak geçmişe saplanıp kalalım mı?

Hegemonyanın çöküşü sadece siyasi istikrarsızlık anlamına gelmiyor. Fikri bir boşluk da doğuyor. Hegemonik dönemde belli soruların çok basit ve hızlı cevapları olur. Demokrasi, insan hakları, serbest piyasa koşulları gibi kavramlar liberal dönemin sloganlarıydı. Sorgulanamaz doğrular gibi görünüyordu.

28 Şubat 1997 tarihinde Milli Güvenlik kurulunun 406 Sayılı Kararı Türk siyasi hayatını ve eğitimi kökten ve doğrudan etkiledi.

CHP'liler her fırsatta DSP'nin seçime girmesi ve söylemlerinden rahatsız olduklarını belirtiyorlar. Bazıları DSP'yi "bir bölen olmak"la suçlarken bazıları ise DSP'nin Cumhur İttifakı'nın bir parçası olduğunu ve düşmanla iş birliği yaptığını dile getiriyor.

Brüksel Bölge Parlamentosu Bağımsız Milletvekili Mahinur Özdemir, Avrupa’da Müslüman olarak yaşamanın zor olduğunu söyledi.