24 Haziran seçimleri geride kaldı. Sonuçlar Türkiye ve İslam coğrafyasında coşkuyla kutlandı.

24 Haziran seçimlerinin galip teması "normalleşme" arayışı. Seçmeni sandığa hararetle çağıran muhalefet de iktidar da aynı ihtiyacı dile getiriyor. Bunun için bütün imkânlar seferber ediliyor ancak birbirine tamamen zıt değerlendirmelerle...

Muhalefet ne küreselci ne de yerelci bir perspektif üzerinden millete dört başı mamur bir siyaset sunamadan seçimlere gitmektedir. Erdoğan karşıtlığına indirgenmiş, medya yoluyla köpürtülen seçim kampanyalarıyla ancak kendi seçmen kitlesini tahkim etmeye yetecek, iktidarı hedeflemekten uzak bir yaklaşım sergilemektedirler. Böylece, muhalefeti oluşturan partiler, iktidar olmaya değil, karşıtlarının iktidar olmasını engellemeye odaklanmış görüntülerini devam ettirmektedir.

Türkiye siyasetinde etki oluşturmak için Batı medyasında propaganda yapmaya ihtiyaç duymak bambaşka bir acziyet. Türkiye siyasetini izah çabası değil bu, düpedüz Batı'dan yardım talebi.

24 Haziran için son bir haftaya girilirken AK Parti ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan taban desteğinin geniş bir konsensüse yaslanmış olmasından dolayı avantajlı durumda. Kararsız seçmenin genel oy verme eğiliminde ekonomi, güven, istikrar ve rasyonel vaatler gibi somut beklentilerin rol oynaması, kararsızları AK Parti ve Erdoğan’a yaklaştırmış durumda.

Avusturya'nın aşırı sağ koalisyon hükümeti Başbakanı S. Kurz, ülkesindeki 7 camiyi kapama ve 40 imamı sınır dışı etme kararı aldı.

SETA Medya ve Toplum Araştırmacısı Ali Aslan AK Parti’nin toplumu birleştirici siyasetine engel olan iç ve dış unsurlar hakkında değerlendirmede bulundu.

Erken seçim kararının alınması ile birlikte adaylar sahaya çıktı. Seçim vaadlerini dinliyoruz. Ayrıca kendilerini biz seçmenlere tanıtmak için çaba sarf ediyorlar.

Türkiye hızla seçim maratonuna girdi. Planladıkları siyasal iletişim stratejisi etrafında önce Cumhurbaşkanı adayları tek tek manifestolarını açıkladılar, ardından partiler seçim müziklerini, sloganlarını, afişlerini ve beyannamelerini hazırladılar.

Cumhur İttifakı karşıtı muhalefet, Cumhurbaşkanlığı seçimleri için Abdullah Gül’ün adaylığına bağladıkları umutlarının bir benzerini şimdi milletvekilliği seçimlerinde HDP’ye bağladılar.

Erdoğan uzun yıllar hizmet siyasetini en ön planda tuttu. Sağlık sektöründen, ulaşıma birçok alanda yatırımlar üretti ve büyük gelişme sağladı...

Dört benzemezin aralarındaki çıkar birlikteliğinin merkezinde Erdoğan karşıtlığı olduğu kesin. Fakat bu bir vaat değil. Bir program değil. Öfke üzerine kurgulanmış bir senaryo. Yıkımı öneriyor. Birlikte neyi yapacaklarına dair tek bir ortak önerileri yok. Mesela FETÖ ile nasıl mücadele edilecek ve bu mücadele esnasında Batılı ülkeler mevcut tutumlarında ısrar ederlerse ne yapacakları konusunda bir öneri yok.

CHP her seçim öncesi muhafazakar seçmene yönelik göstermelik açılımlar yapmayı adet haline getirmiş bir parti.

Muharrem İnce de mecliste başörtüsü yasağını İslamofobik söylemlerle sonuna kadar savunmuş bir milletvekili olarak kayıtlara geçmiş durumda...

ABD'nin düzen kurma iddiasında olduğu dönemlerde bile yeni çatışmalar yarattığı hepimizin malumu iken, kaostan medet uman Trump'ın hatalı kararlarının bölgemizi "ürkütücü bir savruluşa" taşıdığı aşikâr.

AK Parti kurulduğu 14 Ağustos 2001’den sonra girdiği ilk seçim öncesinde 3Y yani yolsuzluk, yoksulluk ve yasaklar ile mücadele edeceğini vurgulayarak seçmenin karşısına çıkmıştı. Gelinen noktada AK Parti’nin 16 yıllık hükümet etme dönemlerinde en başarılı olduğu alanlardan birinin yasaklarla mücadele olduğunu söylemek gerekir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın seçim manifestosu, sadece kurumsal esnekliğin ve dayanıklılığın merkezde olduğu bir devlet değil, aynı zamanda bölgesel tehditlere karşı kendini savunabilme yeteneğine sahip güçlü bir devlet olma gerekliliğinin altını çiziyor.