Terörün doğrudan ya da dolaylı sorumlularını aradığımızda karşımıza ilk çıkan kesim kendi ülkelerindeki terörist faaliyetlere karşı gerekli tedbirleri almayan ve hatta göz yuman siyasetçilerdir.

Bugün Tunus devriminin Arap isyanlarından geriye kalan tek olumlu örnek olması Gannuşi'nin siyasetine çok şey borçludur. Bu siyaset aynı zamanda Nahda hareketini radikalleşme tehlikesinden korudu.

İslamofobik tutumlar ve politikalar bugün Batı'daki birçok ülkenin demokratik temellerine, toplumsal barışına ve farklı kültürlerin bir arada yaşamasına yönelik büyük bir tehlike haline geldi.

Burhanettin Duran, DAEŞ’in halifeliği bu denli ön plana alarak “kendisine bireysel kimlik arayan ve Müslümanca bir hayat yaşama arzusunda olan genç insanları kendisine çekebilecek bir ideoloji” haline gelmeyi hedeflediğini vurguladı.

Muhittin Ataman, İslam İşbirliği Teşkilatı’nın (İİT) İstanbul’daki zirvesinin sonuç bildirisindeki öneriler arasında en önem verdiği hususun İslam ülkeleri arasında bir tahkim sisteminin hayata geçirilmesi olduğunu belirtti.

Enes Bayraklı, 13. İslam Zirvesi’nde Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Ne Sünni’yim, ne Şii, ben Müslümanım” sözlerini değerlendirdi.

AB geçmişte birçok örneğine rastladığımız gibi Türkiye'ye çifte standartlar dayatmaktadır. Fransa, İngiltere, Belçika gibi birçok ülke terörizmle mücadele adına terör yasalarını sıkılaştırırken, Türkiye'den terör yasalarını yumuşatması istenmektedir.

Veysel Kurt, İslam İşbirliği Teşkilatı Zirvesi’nde alınan kararların önemi ve İslam ülkelerinin küresel arenadaki potansiyeli üzerine ayrıntılı değerlendirmelerde bulundu.

Burhanettin Duran: “Türkiye’nin, ‘İslam ülkelerine karşı ortak menfaatlerimize yönelelim’ çağrısı bugün için çok önemli görünmeyebilir fakat Ortadoğu halklarının geleceğine yönelik önlerine koyulabilecek tek çare.”

DAİŞ krizi sürerken Şii gruplar arası sıcak bir çatışma çok muhtemel değil, fakat mevcut kriz ve rekabet Sadr’ın parlamentodaki Ahrar bloğunu güçlendirebilir. Her halükarda Sadr yakından takip edilmesi gereken bir figür.

Laiklik adına yapılan baskıların neredeyse bütün Ortadoğu coğrafyasında tepkisel bir dindarlık/dincilik oluşturduğu ve Ortadoğu insanıyla din arasında doğal ve sağlıklı bir ilişki kurulmasını engellediği unutulmamalıdır.

“Saudi Vision 2030”un ana teması diyor ki: “Petrole olan bağımlılığımızdan kurtulacağız”. Ne demek? “Ekonomiyi çeşitlendireceğiz. Allah vergisi diğer kaynakları da kullanacağız.”

Laiklik kavramı uzun süre elitlerin "iktidar mücadelesini" yansıtmak gibi bir fonksiyonu üstlendi. Bu yüzden de geçmişin "ağır yükünü" taşımakta.

Yeni başkanın, Obama’dan çok farklı bir Ortadoğu politikası izlemesi kolay olmayacak. Zira Amerikan halkı Ortadoğu’da siyasi sorunların adeta çözülmesi imkânsız hale geldiğine ikna olmuş durumda. Yeni başkanın kamuoyunu yeni bir dış politika aktivizmine ikna etmesi çok zor.

Müslümanlar arasında birlik ve kardeşlik hissiyatının ciddi bir erozyona uğradığı çok açık. Aynı dine inanmakla siyasi olarak işbirliği yapmanın veya ortak hareket etmeninin farklı şeyler olduğu fikri yaygınlaşmış.

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın mesajları son derece olumlu bir karşılık bulduktan sonra bu kez, "Türkiye Batı'dan kopuyor, Doğu'ya kayıyor" tezviratı yapmaya başladılar.

Batı başkentlerinde bir süredir yoğunlaşan Türkiye eleştirileri anlaşılıyor ki devam edecek. Nisanın gündemi de Ermeni Soykırımı iddiası olacak.