Bölgesel güçler aşırı örgütlerle mücadelede makul bir işbirliği zemini yaratmak durumundalar.

Musul sonrası ‘ana akım' gazeteler en marjinal fanatik ulusalcı-sol gazetelerin dipnotları şeklinde çıktılar.

İsrail, Suudi Arabistan ve ABD başta olmak üzere bir çok devlet ve aktör; toplumsal desteğe sahip, demokrasiye uyumlu bu hareketleri boğmak adına bir yandan eski rejimlerin güçlenmesine destek verirken, bir yandan da radikal selefi örgütleri destekledi.

IŞİD'in Türkiye'nin çıkarları için tehdit oluşturduğunu bilen ve buna göre hareket eden hükümetin, bu meselenin iç politika malzemesi olarak kullanılması konusunda çok dikkatli olması, bu örgütle mücadele konusunda sağduyulu hareket etmesi gerekmektedir.

IŞİD'in dünya ekonomisine maliyeti ne olacak? IŞİD enerji arz güvenliği için bir risk unsuru mu? Dünya enerji denkleminde IŞİD, Türkiye için bir risk unsuru mu?

Bugün Irak ve Suriye üzerinden dönüp dolaşıp geldiğimiz yer 1918 yılından başka bir yer değil. Osmanlı nerede bıraktıysa oradayız.

Ortada çırılçıplak bir güç savaşı vardır ve mezhepsel ya da başka türlü aidiyetler bu güç savaşının söylemsel tarafını oluşturmaktadır.

Türkiye'nin en büyük problemlerinden biri olan enerji ihtiyacının son 10 yılda gerçekleşen büyüme oranlarının sonucu olarak artması, Türkiye'nin enerji faturasını da artırdı.

Bütün dinamiklerin iç içe girişi ve krizin can yakan tabiatına bakınca, Irak'taki aktörlerin Türkiye'ye yaslanan bir adım atmaları en sağlıklı senaryo gibi. Ne var ki Türkiye açısından bu senaryo, Kürtler ancak Sünni Araplar ve Türkmenlerle beraber yürürlerse stratejik bir anlam taşıyacak.

Birinci Dünya Savaşı sonrasının aksine bugün bölgesel güçler Ortadoğu'da yeni düzeni kurma başarısızlığında sorumluluğu küresel güçlere yıkarak kimseyi ikna edemezler.

‘Abluka altındaki Gazze'de dolaşırken, nereye düşeceğini bilmediğiniz bomba seslerinin dışında, sürekli duyduğunuz bir tek ses var: İsrail'in insansız hava araçlarının vızıltısı!

Sderot tepelerinde Gazze katliamını seyreden güruhun arasına karışmadık bir türlü. Oysa, çok eski değil, daha 1990'larda, nasıl da umutlanmış ve mesafe de almıştık. Bir şey yapmamayı beceremedik!

Filistin gibi tüm Müslümanların ortak davası olan bir konuda İsrail'i durduracak bir uluslararası kamuoyu yaratamayan topluluğa "İslam dünyası" denilebilir mi?

SETA analisti Hatem Ete, bölge koşulları açısından Hamas'ın en dezavantajlı, İsrail'in ise en avantajlı döneminde olduğuna dikkat çekerek, Mısır darbesi sonrası İsrail'in saldırı yapabilmek için uygun koşullara kavuştuğunu belirtti.

Amerikan dünya egemenliğini sonsuza dek tescilleme iddiasıyla, 1990 sonrasında karşımıza çıkan “tarihin sonu” tezinin bir fantaziden ibaret olduğu görülmüştür.

Netanyahu'nun sürekli İsrail'in Ortadoğu'nun tek demokrasisi olduğu palavrasını söylemesi veya Dışişleri Bakanlığı'nın “İsrail'in Gazze'ye insani yardımı sürüyor” haberleri tiyatronun bir parçası.

2014 Türkiye'sinde, özellikle de İslami camiada, en zor bulunacak şey İran taraftarlarıyken, Gülen Grubu binlercesini bulmuş ve devletin kılcal damarlarına yerleştirmiş görünüyor.