Başkanlık sistemi yasama, yürütme ve yargının birbirinden net bir şekilde ayrıldığı güçler ayrılığı ilkesine ve periyodik serbest seçimlere dayanan demokratik bir yönetim sistemidir.

Son iki yüzyıllık modernleşme pratiğinin farklı toplumsal ve ideolojik gruplar üzerinde ne tür değişimler getirdiğini karşılaştırmalı şekilde inceleyen uzun soluklu ve soğukkanlı değerlendirmelere ihtiyaç var.

Muhittin Ataman, işgal devleti İsrail'de gerçekleşen seçimlere ilişkin “1948'den beri eğer hiçbir seçim zamanında yapılmadıysa ve hiçbir parti tek başına iktidara gelmemişse bu zaten İsrail'de ne kadar parçalı bir yapı olduğunu gösteriyor.” dedi.

İsrail siyasetini ve koalisyon kurmadaki sıkıntıları bilen herkes rahatlıkla Siyonist Birliğin birinci parti çıkması halinde bile koalisyon kurmasının zor olduğunu bilirdi. Bu sebepten bu seçimler sonucunda Netanyahu'dan kurtulabileceğini düşünenler biraz fazla hayalciliğe kapılmışlardı.

Kimlik ve aidiyetler üzerinden kültürel ve siyasal gerginliğin olduğu topluluklarda ise bireyler sadece bir kimliği vurgulu olarak seçmeye ve onun üzerinden davranmaya zorlanırlar.

Kimlikler vurgulu şekilde etnisite üzerinden tanımlanırsa, gruplar arası çatışma olasılığı artmaktadır.

Netanyahu içindeki Arap düşmanlığını ve Filistin nefretini samimice dışarıya vurduğunda ABD ve diğerleri, artık ne olduğunu kendilerinin de bilmediği iki devletli çözüm hayalini çiğnenmesine hoşgörüyle bakmayacağını ifade etmek zorunda kaldı.

Fitch Türkiye'nin notunu değiştirmemesine, Türkiye'nin kamu maliyesinin gücünü, bankacılık sisteminin iyi olmasını ve Haziran seçimleri öncesinde herhangi bir sorun görünmediğini gerekçe gösterdi.

Erdoğan, çözüm sürecini Türkiye'nin demokratikleşme gündeminin doğal uzantısı olarak görmektedir. Meselenin etnik milliyetçilik temelinde değerlendirilmesine karşı çıkmaktadır.

2001 yılında tarihinin en büyük ekonomik krizini yaşayan Türkiye'de, AK Parti'nin tek başına iktidar olmasıyla sağlanan siyasi istikrar sayesinde, ekonomideki birçok göstergede iyileşmeler yaşandı.

AK Parti, iktidara geldiği andan itibaren değişim ve statüko arasında geliş gidişlerin yaşandığı bir parti olagelmiştir. Ve fakat gün sonunda değişimci pozisyonun kazandığı bir parti olarak sahneye çıkmıştır.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile hükümet arasında bir dizi konuda gözlenen fikir ayrılıkları AK Parti içerisinde derin ayrışmalar olduğu yönünde değerlendirmelere yol açtı.

Başkanlık gündemi de olmasa, 7 Haziran'da seçilecek meclisin ve bu meclisten çıkacak olan hükümetin 4 yıl sonraki seçimlere kadar ülkeyi yöneteceğinden neredeyse herkes emin.

Seçime girecek tüm partilerde aday adayları arasından kimin milletvekili adayı olarak gösterileceğine dair beklenti belirli bir heyecan oluşturmuş durumda. Her partinin kendi içinde ve kendi seçim bölgesinde kendisine göre beklentileri var.

AK Parti'deki tartışmalar, fazla derinleşmeden yönetilebilecektir. Çünkü AK Parti, hem dışsal etkenler hem de geçmişte yaşadığı kopmalar ile sınanarak krizi göğüsleme ve çözme başarısını tecrübe etti.

Mehmet Selim Kiraz'ın rehin alındığı haberi medyaya düştükten sonra, bu olayı gerçekleştirenlere terörist diyemeyen, onlara adalet savaşçısı muamelesi yapan herkes karşımızdaki manzaradan sorumludur.

Sosyal medyada verilen anlık tepkilerin teröristleri "eylemci" olarak haklılaştırmaya yönelmesi iktidar karşıtlığının sınır tanımayan "akıl tutulmasına" işaret ediyor.