Yaşadıklarımız bir kere daha gösteriyor ki Türkiye'de devam eden mücadele yerli ve milli siyasetle Batıcı siyaset arasında.

Cumhurbaşkanı adayı olarak...

Milletin 15 vekili boy boy dizilmişler. Suçlu gibi. Buradan alınıp öbür tarafa bırakılmışlar. İstenmeyen eşya gibi.

Miş: CHP 16 Nisan’dan hemen sonra tüm muhalif partileri ziyaret etti, ikinci tura başladı. Sürekli “biz hazırız, erken seçime gidelim” diyordu. Ama yüzde 49’u yanlış okudular. Diğer partiler ise taktik hata yaptılar

Tablo muhalefet açısından çok da iç açıcı değil...

Muhalefet seçimlere “hazırlıksız” falan yakalanmadı. Beceriksizliğinin, siyasetsizliğinin, parti içi çekişmelerin ve bu cenahın partileri arasındaki taktiksel hamlelerin kurbanı oldu.

Seçmen bundan bir yıl önce 16 Nisan'da cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçişe onay verdi. O tarihte itibaren erken seçim konuşulmaya başlandı..

Seçmenlerin önlerine konan ittifakların sadece seçime gidilen süreçle ya da seçimi kazanmakla sınırlı olmadığının altını çizmek gerekir. Kurulacak ittifaklar, nasıl bir yönetim tarzı ve siyasi düzen ortaya koyacaklarıyla yani seçimden ziyade seçimden sonrasıyla ilgilidir.

Tabela partisi olsa bile ittifak yapacak parti aranıyor...

Türk siyasetinde de malum bir paralel devlet kavramı var..

AK Parti-MHP ittifakına karşı, “cephe” arayışı sürüyor. Son günlerde bu kesimin dile getirmeye başladığı birliktelik arayışının ismi, “ilkeler platformu.”

Türkiye ne zaman harekete geçse, içeride veya dışarıda kendisine kast eden bir oluşumu dağıtmaya niyetlense bu film sahneye konuldu.

CHP’de, çok tartışmalı bir isim, İstanbul il başkanı olarak seçildi. İl başkanı olarak seçilen kişinin sosyal medya hesaplarından paylaştığı açıklamalar, eğer başka bir siyasi partinin bırakın il başkanını, sıradan bir üyesi tarafından bile paylaşılsa CHP yeri göğü inletirdi.

"Gül aday olur mu olmaz mı?"

CHP’li vekillerin Bahçeli’nin açıklamasına bu kadar öfke duymalarının sebebi kendileri ittifak ve iş birliği konusunda bir arpa boyu yol alamamaları

Muhalefet grupları ve yapıları, 16 Nisan sonrasında, ilk yanlışı yüzde 48’lik “hayır” oyları üzerinden bloklaşma siyasetini devreye sokarak yaptı.