Yeşil büyümeye geçişin Türkiye için de öncelikli hamlelerin başında gelmesi gerektiğine şüphe yok.

Hayal kırıklığı yaratan veriler akmaya devam ediyor ve ABD'nin “marka” ihracatının da bu işin içinde parmağı var.

Hatice Karahan, 1 Kasım'da gerçekleşecek erken seçim sonrasında makro ölçekte Türkiye ekonomisini güçlendirmek için nelerin yapılması gerektiğini değerlendirdi.

Dış faktörler olumsuzluklarını yansıtırken, içeride de had safhaya erişen siyasi istikrar ve güvenlik endişeleriyle risk merdivenlerini birer ikişer çıkıyoruz.

Türkiye de karmaşık bir sahnede yer alıyor: Bir yandan muhitimizdeki değerimiz artarak daha iyi anlaşılıyor. Diğer yandan da, yan bahçedeki kavga çitlerin üstünden topraklarımıza taşırılmak isteniyor.

Türkiye'nin bölgesinde başta enerji olmak üzere birçok alanda merkez ülke hedefine karşılık, ülkeyi bu gündemden uzaklaştırmak için eylemlerin arttığını görüyoruz.

Basitçe ifade etmek gerekirse; Big Mac Endeksi'nin yaptığı, iki ülkedeki burger fiyatlarını kıyaslayarak para birimlerini oranlamak.

Keyfi bir türlü tam yerine gelemeyen dünya ekonomisi, 2015 yılının ilk çeyreğinden de umduğunu bulamadı.

Türkiye'de ise ne yazık ki tam manasıyla tartışamadığımız ve yalnızca siyaset açısından konuştuğumuz başkanlık sisteminin ekonomide ne gibi bir değişim yaşatacağı konusu, siyasi tartışmaların gölgesinde kalıyor.

Seçim beyannamelerinde “kapsayıcı büyüme”ye verilen önem ne anlam ifade ediyor? Türkiye, 2002'den bu yana “kapsayıcı büyüme”de nasıl bir mesafe kat etti? Ekonomik büyümenin daha kapsayıcı olması için neler yapılmalıdır?

Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı verilerine göre, eğer Türkiye bugün itibariyle bir nükleer enerji santraline, yani sadece Akkuyu Nükleer Santrali'ne sahip olmuş olsaydı, elektrik tüketimin yüzde 17'si bu santralden karşılanacaktı.

FDI güvenini ölçen endeks çalışması, sıralamaya giren Türkiye'nin G20 Başkanlığına dikkat çekerken, büyüme ajandamızdaki önceliklerin de altını çiziyor.

Obama yönetimi bir süredir, Çin'in Asya'da ve dünyada yükselmekte olan gücünü bastırma telaşında. Zira ABD, son birkaç on yıldır kendi elleriyle destek verdiği ülkenin büyüyüp rakip hale gelmesi gerçeğiyle nasıl baş edeceğini kestiremiyor.

Obama'nın yeni Küba politikasını nasıl okumak gerekir? Bu karar Latin Amerika'ya yönelik yeni bir politikanın başlangıcı mı yoksa bir geç kalmışlığın işareti mi?