PKK, Türkiye’deki çözüm sürecini Suriye iç savaşındaki gelişmeler üzerinden baskı altına alarak, çözüm süreci tekrar başlasa bile daha güçlü ve inisiyatifin kendi elinde olduğu bir durum ortaya çıkarmaya çalışıyor.

Birçok siyasi polemik, ideolojik suçlama ve tarafgirlik başkanlık taraftarlığı veya karşıtlığı kamplarına bölünecek. Uluslararası kamuoyundaki Türkiye algısı da kaçınılmaz şekilde bu tartışmayla irtibatlanacak.

Bu insanlar bugün Paris'te hocalık yapıp, "DAİŞ davasında haklı" vb. bir tane cümle kursalar, onları orada tutarlar mı?

Örgüt açık bir şekilde halkın değerlerini, mahremini, sosyal hayatını kendi dar hesaplarına kurban etti. Bu maksimalist ve irrasyonel çizgiden en çok olumsuz etkilenen kesim ise şüphesiz bölge halkı oldu.

PKK eş zamanlı bazı imkanlar bulurken, aynı zamanda pozisyonlarını kaybediyor. O zaman iki değişim birlikte ele alınarak, toplam sonuca bakmak gerekir.

Teröristlerin sivil ölümlerine ihtiyaçları var. Zira bunlar üzerinden ulusal ve uluslararası alanda propaganda yapıyorlar.

Bu çalışmada özellikle 7 Haziran ve 1 Kasım seçimlerinin anlam ve önemini tespite yönelik bir tartışma yürütülecektir.

“Şiddetin her türlüsüne karşıyız” söylemi, “önce istediklerimiz verilsin sonra şiddeti bitirelim” demenin kısa yolu.

Türkiye'nin İsrail yönetimine getirdiği eleştiri de ideolojik olamaz. Ankara ile Tel Aviv arasındaki ilişki değerler ile çıkarların sentezlendiği bir düzlemde yürütülmek durumunda.

Fahrettin Altun: “Rojava romantizmi HDP’yi siyasi bir varlık olarak bitirdi, PKK’nın tam anlamıyla ulusal ve uluslararası düzeyde PR’ını yapan bir ajansa dönüştürdü.”

İki şer şebekesi. KCK/PKK ve FETÖ/PDY. İkisi de tarihlerinde hiç olmadığı kadar köşeye sıkışmış durumdalar.

HDP, demokratik parti siyasetinin imkanlarını kullanmakta çok ileri gitti. Demokratik bir ülkede şiddeti, savaşı ve Türkiye karşıtı dış ittifakları bir araya getirerek "statü" elde etmek mümkün değil.

AK Parti’nin mecliste 317 sandalye kazanmasının bir diğer açıdan, herhangi bir anayasa değişikliğini halk oylamasına sunmak için yeterli olan 330 sınırına ulaşamadığı anlamına geliyor.

Soluğu muhalefet partilerinde alıp, hükümeti daha önce çalıştıkları ülkeler üzerinden topa tutan bu isimlere bakınca doğal olarak ideolojilerinin ne ölçüde vazifelerinin ifasına halel getirdiğini düşünmeden edemiyor insan.

PKK da, HDP de kendisini güvenlikçi alana hapsetmiş durumda. PKK, "hak savaşı" retoriğiyle, HDP ise "Türkiyelileşme" ve "Erdoğan karşıtlığı" söylemiyle elde ettiği toplumsal desteği yitiriyor.

Burhanettin Duran: “Suriye’deki geçiş 24-25 Ocak’ta başlayacak, PYD’nin yeri ne olacak; olacak mı olmayacak mı? Bu saatten sonra Türkiye’deki Kürt milliyetçilerinin yaptıklarını sadece Türkiye ile ilgili olarak düşünmemeliyiz.”

Türkiye siyasetinde demokrasi kelimesini en fazla tüketen ideolojik grup, Kürt milliyetçileridir. Bunun sebebi mücadelelerinin sadece "Kürt" halkının taleplerini gerçekleştirmek için Türkiye devletine muhalefet etmekle kalmaması.