Dört seneyi aşkın bir süredir Esed rejiminin sınır ihlalleri ve Reyhanlı'da olduğu gibi terör saldırılarında bile Suriye'ye girmeyen; sürekli bölgesel ve uluslararası koordinasyon çağrısı yapan Türkiye, elbet “Türkiye Suriye'ye girecek” lobisi kamuoyunu sarssın diye Suriye'ye girmeyecektir.

Geçen seçimlerde AK Parti'ye oy veren geniş kesimleri AK Parti'den vazgeçirecek esaslı bir neden ortada yok.

Cumhurbaşkanı açık ve net bir biçimde bütün partilere eşit mesafede olduğunu ilan ediyor. Fakat diğer taraftan da kendisinin "milletin tarafında" olduğunun altını çiziyor.

İnsan en çok zekâsına hakaret edilmesinden yoruluyor. Hafızasızmış gibi görülmekten. HDP de CHP de bunu yapıyor. Türke başka, Kürde başka konuşuyorlar. Dindara ayrı sekülere ayrı söylem üretiyorlar.

Muhalefet partilerinin rakibine "hükümeti sen kur" alicenaplığı AK Parti ve Erdoğan karşıtlığı sermayesini kaybetmeme kaygısıyla ilgili.

2011'de Necdet Özel'in Genelkurmay Başkanı olması sonrası Türkiye siyasetinde ciddi değişikliklerin ve kırılma anlarının yaşandığına tanık olunmuştur.

Partiler tekrar seçimlerde bütün kozlarını oynayacaklar. Çok daha sert, kıran kırana bir seçim geliyor. Siyasi aktörlerin itidalini korumayacağı ortada.

Hürriyet her zaman tartışılan bir gazete oldu; fakat gazetecilik kalitesiyle değil. Hürriyet etrafında dönen son tartışma da gazetenin yalan bir haberi, manipülatif bir şekilde dolaşıma sokmasıyla başladı.

Onca zaman kutuplaşma palavrası sıkanlar, aslında kendi kitleleri üzerinden kutuplaşmanın feriştahını ürettiler. Ama üste çıkmak için ellerinden geleni de artlarına koymadılar.

İsmail Çağlar: “Türkiye'deki sorun basit bir medya sorunu değil. Medyanın nerede duracağını bilmemesi değil ya da medyanın hakaret ve eleştiri arasındaki sınırı tayin edememesi sorunu değil. Türkiye'deki sorun medyanın ısrarla siyasete müdahil olmak istemesi.”