Bazı Alman siyasetçileri ise ekonomik yaptırım sopasıyla Türkiye'yi "kapı kapatma" kararına itmek istiyorlar.

Belediye seçimlerinin sonuçları genel seçimleri kötü etkilememiştir. Bu nedenle belediye seçimlerinin doğrudan genel seçimleri belirlemeyeceğini söyleyebiliriz.

Türkiye diasporası içerisinde muhafazakâr kitle sayıca büyük çoğunluğu oluştursa da Alman siyasetine etki açısından bunların çok fazla öne çıkamadığı da bir gerçektir.

Can Dündar’ın Avrupa’da bir saraydan başka bir saraya koşarak; bir gazeteden başka bir gazeteye geçerek yaptığı dezenformasyon, zihinsel sömürgeleşmenin post modern versiyonudur.

İktidar kanadı toplumla bağını koparacak elitleşmeye izin vermemelidir. Muhalefet kanadı ise kendi cephesinde dış müdahaleye göz kırpan siyasi marjinalleşmenin önüne geçmelidir.

Gözlemcilerin gözden kaçırdıkları temel nokta, aşırı sağın oldukça uzun bir süredir Avrupa'da siyasi gündemi belirleyen esas güç haline geldiği gerçeğidir.

Karşımızda ne Gandhi gibi gücünü milletten alan sahici bir lider ne de millet iradesinde temellenen bir demokrasi hareketi var. Ve dahası, millet iradesini iplemeyen bu eylem için rüzgar arkadan değil karşıdan esiyor.

Post-Kemalizm CHP'nin Kemalizm'den vazgeçmesinden ziyade, Kemalizm'in artık hâkim ideoloji olduğu toplumsal düzenin ortadan kalkması demektir. Bu tarihi kırılma CHP'nin kendisine yeni bir misyon belirlemesine yol açtı.

Birleşik Krallık'taki erken genel seçimlerde, parlamentoda çoğunluk için gereken 326 milletvekiline hiçbir parti ulaşamadı. Seçim sonrası Avrupa Komisyonu Başkanı Juncker'ın 'Breturn' açıklaması ise Brexit müzakereleri hakkında yeni gündem oluşturdu.

Bugün cılız bir biçimde dillendirilen yeni bir Brexit referandumunun tekrardan gündeme gelmesi hiç de yabana atılabilecek bir ihtimal değildir.

Bu çalışma 8 Haziran 2017 tarihinde Birleşik Krallık’ta gerçekleşecek olan erken genel seçimleri tüm boyutlarıyla analiz etmektedir.

Avrupa ekonomisi yavaş da olsa kendine gelmeye çalışırken, ECB’den gelen açıklamalar da elbette dikkatle izlenmeye devam ediliyor.

Türkiye’de “imtiyazlı çıkar gruplarının” siyasette en iyi oldukları alan, “proje particiliği”dir.

Kimse kusura bakmasın. Burası Mısır değil. Muz cumhuriyeti hiç değil. Bu halkın zaferine gölge düşüremezsiniz.

Türkiye ekonomisi, artık mevcut sistemle ulaşabileceği son noktaya gelmiş bulunmaktadır. Bu sistemle yeni bir başarı hikayesi yazmanın ne kadar zor olduğu açık.

Etkin ve istikrarlı bir devlet yönetimini amaçlayan Cumhurbaşkanlığı sisteminde muhtemel krizlere karşı, karşılıklı seçimlerin yenilenmesi gibi bir çözüm yolu öngörülmüştür.

Cumhurbaşkanı başka bir partinin genel başkanı, başbakan başka bir partinin genel başkanı olunca ne olacak? Alın size kavga!