Türkiye'nin satın alacağı füze sisteminin “Türkiye NATO'dan uzaklaşıyor mu?” sorusu çerçevesinde tartışılması geleneksel müttefiklerin samimiyeti konusunda şüphe uyandırıyor.

Üzerinden 18 sene geçti 28 Şubat post modern darbesinin. Türkiye'de değişim için “herşey bitti” denildiği bir dönemde halkın statükoya karşı “mükemmel geri dönüşü” için çok fazla beklenmeyecekti.

Türkiye'nin soğuk savaş döneminde stratejik aklını yönettiğini düşünenler de, soğuk savaş sonrası kendilerini ABD ve bölgesel uzantılarının Türkiye şubesi rolüne sokmaya çalışanlar da İsrail faktörünü her zaman akıllarının bir tarafında tuttular.

Türkiye dış politikasında statik bir ittifak ilişkisini terk edeli çok oldu. Bunun AB'ye alınmamakla da ilgisi bulunmuyor. Her ülke ile konu bazlı bir ilişki yürütüyor.

Türkiye bir hedef saptırma aracı olarak seçilmiş. Kimisi Suriye çıkmazındaki, kimisi Sisi darbesindeki, kimisi Gazze katliamlarındaki ayıplarını örtüp Türkiye'yi hedef tahtasına oturtmak istiyor.

Türkiye çalışarak, üreterek büyüdü, emekle büyüdü. İşte bizi bugüne kadar geldiğimiz noktada, en pozitif ayrıştıran niteliklerimizden birinin bu olduğunu düşünüyorum. Zira bu özellik bundan sonrası için de, ekonomimizin can damarlarından olacak.

Ortadoğu siyaseti daha önce içerisine sokulmuş kategoriler dışında tekrar yazılmalı. Çünkü önce Irak işgali ardından da Arap Baharı diye isimlendirilen süreç Ortadoğu siyasetine dair basma kalıp analizleri yerle bir etti.

SETA analisti Kadir Üstün, Amerikan Wall Street Journal gazetesinde yayımlanan ve Türkiye'nin IŞİD politikasını eleştiren makalede ciddiyet sorunu olduğunun altını çizerek, makalenin Türkiye'ye karşı siyasi baskı uygulamaya çalışan çevreler tarafından yazıldığına dikkat çekti.

IŞİD'i doğrudan veya dolaylı olarak güçlendiren aktörler, IŞİD'den olumsuz olarak en fazla etkilenen ve IŞİD'le en fazla mücadele eden ülkelerden birisi olan Türkiye'ye saldırıyorlar.