Cumhurbaşkanı adayı olarak...

CHP yönetiminin 2019 seçimlerine ilişkin netleştirebildiği tek strateji, ittifak ile ilgili senaryonun sağ siyasetçi ya da partiler üzerine şekillenecek olması.

Türkiye siyasetinde ittifaklar döneminin açıldığı artık siyasette ittifak diye bir gerçekliğin olduğu çokça yazıldı çizildi. Ancak meselenin bir noktası eksik kaldı.

CHP’li vekillerin Bahçeli’nin açıklamasına bu kadar öfke duymalarının sebebi kendileri ittifak ve iş birliği konusunda bir arpa boyu yol alamamaları

Her iki aday da kendi millet tanımlarının, Erdoğan'ın muhafazakâr- demokrat milletinin kapsayıcılığına ulaşamayacağını gördüğünden, seçim kampanyalarını "taraflı" ve kutuplaştırıcı olarak suçladıkları Erdoğan'a karşıtlık üzerine kurmuş durumdalar.

2014 Cumhurbaşkanlığı seçimleri, ileride “mühendislik ve siyaset arasındaki fark” anlatılmak istendiğinde en fazla başvurulan örneklerden biri olacak.

Muhalefet kendi seçmenine Erdoğan nefreti aşılayarak, siyaset üretme zahmetinden kurtularak belli oranlarda garantili bir oya sahip oluyor. Sonuç? Koltuklarını koruyan liderler, umutsuz ve siyasete küskün seçmen, bol miktarda Erdoğan karşıtlığı.

Erdoğan karşıtlığı temelinde öne sürülen uzlaşmacı bir proje olarak İhsanoğlu'nun adaylığı yeni bir döneme işaret ediyor.

Bahçeli'nin liderliğiyle birlikte bir siyasetbilimcinin ifadesiyle, “başkalaşmadan değişme” çabası içerisine giren MHP, yeni bir evreye girdi ve bir “başkalaşım” süreci yaşamaya başladı.

Siyasi partiler, tabanın talep ve kaygılarını önceleyen bir siyaset üretmedikleri ölçüde, büyük bir siyasi boşluğa ve gerilime davetiye çıkarıyor.

Cumhurbaşkanının halk tarafından ve iki dönemliğine seçilecek olması, cumhurbaşkanının siyasi profilini ve siyasal sistem içindeki konumunu yükseltti.

Analizde, İİT'nin kuruluşundan kurumsal yapılanmasına, uluslararası siyasetteki etkisinden güncel gelişmelerdeki tutumuna kadar birçok önemli başlık inceleniyor.