Türkiye, kaos ve şiddetin sebeplerinden ziyade sonucuna odaklanmış, net siyasi amaç ortaya koyamayan ve uygulama bulduğu bir kaç günlük süre itibariyle IŞİD dışında diğer Suriyeli muhalif güçleri de hedeflemesi ile niyetini sorgulatan bu koalisyonun dışında kalmaya devam etmelidir.

Bu sorunun cevabını Erdoğan'ın Dünya Ekonomik Forumu konuşmasında bulmak mümkün. Erdoğan'ın demokrasi vurgusu reel bir temele dayanıyor: halkların tercihine saygı.

Türkiye'nin bölgedeki derdi düzen ve özgürlüğün tesisidir. Bu ikisinin birbirine bağlı olduğunu biliyoruz. Ve bu defa Türkiye komşularından gelmekte olan sorunları sert güç unsurları ile karşılama kararı almıştır. Bu yeni bir durumdur.

IŞİD konusunda Türkiye iki şeye dikkat etmelidir. Bir tanesi güvenlik açısından sıcak tehlikeyi Türkiye içerisine taşımamak diğerí ise eğer muhtemel bir askeri operasyon kullanılırsa Arap dünyasında oluşabilecek olan algıyı yönetmektir.

Güvenli bölge bir ciddiyet testi olacak; Suriye'de krizin çözümü konusunda kim ciddi kim top çeviriyor güvenli bölgeye ilişkin pozisyonlarına bakıp rahatlıkla anlayabileceğiz.

İnsanlık bir bütündür, Deralı'ya ağlamayanın Kobani için döktüğü gözyaşı sahtedir. Hem medyayı hem de sokağı yakan aynı zihniyet Kobani'nin kullanım değeri bitince Kobani'yi de halkını da bir tarafa atacaklardır.

Türkiye'ye birçok açıdan muhtaç. Buna rağmen PKK/PYD'nin Kobani konusunda en fazla ihtiyaç duyduğu ülke olan Türkiye'ye açık düşmanlık yapmayı seçmesini, makul sebepler dairesinde açıklamak çok zor.

ABD Suriye'de üç küsur senedir “arayıp bulamadığı” ılımlı muhalifleri PYD/PKK'nin çatısı altında bulmuştur. Ilımlılıktan kasıt İslami hassasiyetleri olmamasıdır, muhaliften kasıt ise kağıt üzerinde Esed rejimine bağlı olmamasıdır.

Medyanın “Türkiye'nin Kobani politikası” başlığı altında okuduğu meselenin, “Türkiye-ABD ilişkileri” ve “Türkiye'nin Ortadoğu politikası” başlıkları altında değerlendirilmesi gerekiyor.

Suriye'nin gerçek dostları kendilerine “Bugün Halep için ne yaptıkları” sorusunu sormalılar.

ABD Esed'li çözüm için bir adım atsa, Beşşar Obama'ya koşa koşa gelecek. Ağzında PYD'lilerinkine benzer “birruh biddem nefdike ya Obama” sloganlarıyla.

ABD'liler Obama'nın fecaatlerini seçimlerde cezalandırabiliyorlar. Sorun şu ki maalesef Obama'nın Ortadoğu politikasının ceremesini çeken Ortadoğu halklarının Obama'yı cezalandırmasının bir yolu yok.

Can Acun, Suriye krizini IŞİD ve Amerika'nın bölge politikası ekseninde değerlendirdi.

Muhittin Ataman, Özgür Suriye Ordusu'nun bir taraftan Esed Rejimi ile diğer taraftan ise IŞİD ile savaşmak zorunda kaldığını ve bu durumun Esed'e işlevsellik kazandırdığını belirtti.

Türkiye bir hedef saptırma aracı olarak seçilmiş. Kimisi Suriye çıkmazındaki, kimisi Sisi darbesindeki, kimisi Gazze katliamlarındaki ayıplarını örtüp Türkiye'yi hedef tahtasına oturtmak istiyor.

ABD dış politikasında mevcut uluslararası krizlerde kimin, neyi, ne sebeple ve neye hizmet için söylediği veya yaptığı henüz açık olmamakla birlikte ortaya çıkan karmaşanın belirli bir stratejinin parçası olmadığı belli gibi.

Kılıç Buğra Kanat, ancak kapsamlı bir stratejiyle Esed rejimi ve IŞİD'in üzerine aynı anda gidilerek Suriye'deki krizin aşılabileceğini ifade etti.