Esed-Rusya-İran ittifakının karadan ilk saldırı girişimi bir hezimetle sonuçlandı. Hama’da muhalifler katliam ittifakına ağır kayıplar verdirdi. Nihayetinde savaş sahada kazanılıyor.

Hangi ara terörle simbiyotik ilişki yürüten bir parti, terör konusunda başka aktörleri suçlayabileceği vehmine kapıldı?

Rusya’nın Suriye’ye müdahalesinin Akdeniz ve Ortadoğu’daki stratejik varlığını pekiştirmeyi ve genişletmeyi amaçlayan bir hamle olduğu açık.

Neresinden bakarsanız bakın Washington yönetiminin giderek karmaşıklaşan bir Suriye kriziyle karşı karşıya olduğu açık.

Burhanettin Duran: “Suriye’deki muhalefeti, Amerika başından itibaren çok ciddi anlamda desteklemedi. Çünkü kim gelecekti yerine; Müslüman Kardeşler ya da bir İslamcı iktidar… Tüm Ortadoğu’da İslamcı iktidarların tasfiye edilmesi isteniyor.”

Rusya DAEŞ'le mücadele kılıfıyla Esed terörünü, ABD ise yine aynı kılıfla PKK terörünü desteklerken, ilginçtir ki Suriye'nin ister DAEŞ, ister Esed isterse PKK teröründen en çok mağdur olmuş kesimleri kendi hallerine terk ediliyor.

Suriye iç savaşı bitirilmedikçe Türkiye terör sorunundan kurtulamaz. Bu savaşın bizi bugün bu ölçüde etkilemesi de temelde AK Parti'nin Suriye'deki spesifik politika tercihleri ile ilgili değil.

Suriye politikasının uzun vadeli ayağı konusunda Ruslardaki kafa karışıklığı dikkat çekiyor. Müdahale başladı fakat Ruslar bunu aylarca devam ettirebilecekler mi sorusuna kendinden emin bir cevap verilmiyor.

Suriye krizi -sığınmacılar meselesi haricinde- Batı’nın fazlaca canını yakan bir konu değil.

Türkmen ve Arapları tehditle tehcire zorlayarak demografik mühendisliğe soyunan PYD'nin Suriye'nin kuzeyinde hayata geçirmeye çalıştığı plan, savaş suçu sayılabilecek kanıtları ortaya koyuyor.

Türkiye, tarihinin en ağır terör saldırısını yaşadı. Belli odaklar kaos oluşturup insanları huzursuz etmek, ülkenin yönetilemediği algısını yerleştirmek ve kişilerin siyasal davranışlarını manipüle etmek amacı güdüyor.

Dış ilişkilerin karşılıklı bağımlılık dünyasında Suriye krizi, Türkiye-Avrupa ilişkilerinde yeni bir hareketlenmenin de müsebbibi oldu.

Rusya, zaten sahip olduğu enerji havzasını Suriye'de üstünlük kurarak burada da genişletmeye çalışacak.

Can Acun, Esed-Putin görüşmesi sonrası Suriye’de gelinen son noktayı ve ülkeyi bekleyen süreci yorumladı.

Talha Köse, DAEŞ’in uluslararası düzeyde olmayan ve kendisine müdahil olan bütün aktörlere meşruiyet kazandıran bir aktör haline döndüğünü belirterek “Suriye’ye dışarıdan müdahaleyi daha kolay hale getiriyor DAEŞ’in varlığı” dedi.

Suriye krizinde son düzlüğe girilirken ABD ve Rusya arasında ise cephedeki müttefiklerini elde tutma rekabeti olduğunu söyleyebiliriz.

ABD, Rusya’nın askeri müdahalesinin muhalefeti anlaşmaya zorlayacağını düşünüyor ve Suriye üzerindeki özel gündemi saklı kalmak şartıyla bu müdahaleye göz yumuyor.