Furkan Şenay, Amerika'daki ırkçılık sorununu, Amerikan ideolojisinin özgürlük perspektifi bağlamında değerlendirdi.

ABD Esed'li çözüm için bir adım atsa, Beşşar Obama'ya koşa koşa gelecek. Ağzında PYD'lilerinkine benzer “birruh biddem nefdike ya Obama” sloganlarıyla.

Tek-tipçi olmayan, yukarıdan aşağıya dayatılmayan, toplumsal dünyanın sahihliğini yansıtacak ve estetik birikimi ideolojik engellere takılmadan yansıtma cesaretini gösterecek kültür politikalarına ihtiyacımız var.

IŞİD'in Musul'u ele geçirmesi ve Bağdat'a doğru ilerlemesi Obama'nın Irak'tan çekilme politikasının iflas etmesi sinyalleri verince yönetim meseleye daha ciddi yaklaşma gereği duydu.

Mısır'da Mübarek devrildiğinden beri bölgesel statüko Amerika'nın desteğiyle ‘neo-Mübarekizme' yatırım yapıyor. İsrail meselesinde, Mübarekizmi aratacak yeni bir damar Mısır'da arzı endam ediyor.

Amerikan dünya egemenliğini sonsuza dek tescilleme iddiasıyla, 1990 sonrasında karşımıza çıkan “tarihin sonu” tezinin bir fantaziden ibaret olduğu görülmüştür.

Amerikan Siyonizmi, 11 Eylül'e kadar Amerika'nın da kullandığı kirli bir silahtı. 2001 sonrası bu ilişkinin patronunun kim olduğuna dair ciddi şüpheler ve karineler var.

ABD İsrail'i kendinden bilmeye ve sadece Arap-İsrail sorununda değil, Ortadoğu'nun diğer sorunlarında da çözümün değil sorunun bir parçası olmaya devam ediyor.

Analizde, ABD Başkanlığında ikinci dönemini geçiren Barack Obama'nın kalan dönemde nasıl bir dış politika performansı sergileyeceği üzerine değerlendirmelerde bulunulmuştur.

Washington'da zemin kazanmak için gerekli olan başlıkların tamamı Türkiye'de ‘yerlilik krizi', İslam dünyasında ise ‘işbirlikçilik' başlığı altına girmektedir.

Askeri vesayetin gerilemesine, özgürlükler alanının genişletilmesinden asırlık sorunlara çözüm aranmasına kadar birçok gelişme Türk demokrasisi eğrisinin yükseliş trendini ortaya koymakta.

Analizde, Türkiye'nin Ortadoğu gündeminden Afrika gündemine, Türkiye'nin ABD ve AB ile ilişkilerinden Balkan ülkeleriyle ilişkilerine kadar Türk dış politikasının çok yönlülük arayışı irdeleniyor.

Moskova, olası bir ırkçı saldırıya karşı Rus nüfusu korumak amacıyla, “Kırımlı Rusların çağrısı” üzerine Kırım'a askeri müdahalede bulunacakmış gibi manevralar yapıyor. Bu müdahalenin Kremlin açısından çok farklı neden ve gerekçeleri bulunuyor.

DC'de aklı başında herkes, 17 Aralık'la alakalı Gülen Hareketi'nin çizdiği demokrasi vs. otoriterlik resmine değil, yaşananların bir güç mücadelesi olduğu tezine itibar ediyor.

Muhalefet birleştikçe güçleniyor ve yedi düvele karşı ilerleme kaydediyor. Rejim tarafı ise doğal olarak muhalefetin birleşmemesi için elinden geleni yapıyor.

İran veya başka bir ülke, nükleer silahlar veya başka bir konu, daha geniş bir perspektifle ele alınmadığı sürece, bugün sağlanan anlaşmanın üç yıl önce Türkiye'nin gerçekleştirdiği Tahran Anlaşması'nın kaderini yaşamaması için açık bir güvence bulunmamaktadır.