SPD-Yeşiller-FDP koalisyonu haricinde Alman devletinin terör örgütleri PKK'ya ve FETÖ'ye "kucak açan" tavrı, hiç şüphesiz yeni dönemde de Türk-Alman ilişkilerinde gündemin ilk sırasında yer alacaktır.

Merkel'in görevde olduğu son 16 yıl, Türk-Alman ilişkilerinin en hareketli dönemlerinden biri olarak tarihe geçti. Bir yandan iki ülke arasındaki iş birliği alanlarının çatışma alanlarından geniş olması, diğer yandan Erdoğan ve Merkel'in reel-politik çıkarlar ekseninde rasyonel iki aktör olarak hareket etmeye çalışması, 16 yıllık dinamizmin temel itici güçleri oldu.

Bu süreçte ABD ile benzer sorunlar yaşayan AB Türkiye ile ilişkilerini düzeltme eğiliminde. Bu olumlu gelişmenin rasyonel nedenleri var..

Avrupa siyaseti iyice çıkmaz sokağa girdi. Siyasetin sağ cenahında yer alan siyasi aktör ve partiler önemli bir kısmı kendi vatandaşları olan Avrupa'da yaşayan Türklere taktı kafayı. Sol cenah ise PKK'nın hamiliğini üstlenmiş durumda.

Almanya'da bulunan yabancı uyruklu darbe suçlularının ülkelerine iade edilmesi yasal bir zorunluluk. Fakat Almanya, darbe sanıklarının Türkiye’ye iadelerini reddettiği gibi, kendi ülkesinde yargılamaya da yanaşmıyor.

Türk Silahlı Kuvvetleri operasyona başladıktan ve hızla sonuç almaya başladıktan sonra, 5 yıldır PKK'ya özgürlük savaşçısı muamelesi yapan dış aktörler Türkiye'yle ittifaklarının ne denli değerli olduğunu hatırlayıverdiler.

Gabriel’in Çavuşoğlu’na servis ettiği çayın görüntüsü, Almanya’nın Türkiye politikasında artık Türkiye karşıtı ideolojik lobilerin ipoteği altında hareket etmeyeceğini mi sembolize ediyor?

SETA Avrupa Araştırmaları Direktörü Bayraklı, "Almanya'nın Türkiye politikası irrasyonel, korkulara ve duygulara dayalı irrasyonel noktaya savruldu. Türkiye bu politikanın rasyonelleşmesi konusunda yardımcı olmalı." dedi.