7 Haziran seçimleri sonucunda ortaya çıkan tabloya göre seçim öncesi dönemde ekonomide ve siyasette sağlanan istikrarı devam ettirmek ve bunu korumak kolay gözükmüyor.

SETA Siyaset Araştırmaları Direktörü Nebi Miş, 7 Haziran seçimi sonrası, halkın iradesinin yeni Meclis'e nasıl yansıdığını ve Meclis Başkanı seçimini değerlendirdi.

Türkiye'nin sınır güvenliği konusu ulusal ve uluslararası gündemin son zamanlarda öncelikli konuları arasında yer alıyor.

Koalisyon pazarlıklarında kolay olan bakanlıkların dağılımı ve hükümet programı üzerinde ortak bir çerçevenin oluşturulmasıdır. Ancak daha zor olan hususlar ise, her partinin hem kendi içinde yaşanacak krizleri çözmesi hem de kendi seçmen tabanını, koalisyon kurduğu parti için ikna etmesidir.

CHP için iktidarda olmanın tek yolu koalisyon ortağı olmak. Bu sebeple bu süreçte kendisiyle koalisyon yapılmasını en fazla isteyecek parti CHP olacak.

AK Parti olmadan bir hükümet çıkmayacağı anlaşıldıkça MHP ve CHP cenahı seçim öncesinde hayal etmedikleri bir olguyla daha derinden yüzleşiyorlar. Bu da AK Parti'nin çalışabilecek koalisyon seçeneklerinin büyük partisi olduğudur.

Dış politikadaki mevcut posizyonların birçoğu yapısaldır ve bölgesel dinamiklerden daha fazla etkilenmektedir. Hangi koalisyon hayata geçerse geçsin restorasyon merkezli bir bölgesel yaklaşım, konu bazlı spesifik odaklanmaları beraberinde getireceği için külli bir bölgesel vizyon değişimi zor olacaktır.

Genel seçim sonrası koalisyon tartışmaları çerçevesindeki değerlendirmesinde Burhanettin Duran, 7 Haziran'da Türkiye'nin koalisyon ezberinin bozulduğu tespitinde bulundu.

Suriye'de politik hedeflerin gerçekleştirilmesi adına şöyle bir döngü kurulmuş durumda: Önce IŞİD muhaliflerin kontrolünde olan bir bölgeye saldırıp ele geçiriyor, ardından ABD meşru bir hedef olarak IŞİD'i bombalıyor, yumuşatılan bölgeye ardından YPG güçleri girerek burada kontrolü sağlıyor.

AK Parti süreç içerisindeki bütün dalgalanmalara rağmen süreci o veya bu şekilde devam ettirmek taraftarı.

Kimlik siyasetinin Türk siyasetini bu denli kutuplaştırmış olması, olası koalisyon seçeneklerinin müzakere zeminini de zayıflatmakta.

Türkiye'deki kimlik gruplarının sürekli mücadele halinde olmasının çoklu sebepleri var. Öncelikli nedenlerden biri, her grubun siyasal elitleri, mücadeleyi devam ettirme eğiliminde.

Muhafazakar kesim, demokrasinin imkanları sayesinde iktidar olsa bile, halen paranın, kurumsal şirketlerin, sanat dünyasının, bilinen üniversitelerin ağırlıklı kontrolü batıcı ve yaşam biçimi açısından muhafazakarlara karşı kesimlerin kontrolünde.

Koalisyon dönemlerinin karnesi için, Türkiye'nin ekonomik büyüme performansına bakmak yeterli olacaktır. Tek parti iktidarı yıllarındaki büyüme rakamlarıyla koalisyon yılları büyüme rakamı arasında ciddi bir fark var.

Artık HDP, Çözüm sürecinin devam edebilmesi için de daha fazla elini taşın altına koymak zorunda kalacak. Ya da yeni bir Kürt karşıtı milliyetçi trendin Türkiye'de yükselmesi söz konusu olabilir.

Koalisyon dönemlerinde, siyasal kırılganlığın artmasından dolayı siyasi partiler sadece diğer partilerle pazarlık yapmamışlardır. Aynı zamanda medya gücünü elinde bulunduran yerleşik sermaye yapıları ya da güçlü sermaye grupları ile de iyi geçinmek zorunda kalmışlardır.