Önümüzdeki dönemde Türkiye ile Suudi Arabistan arasındaki ilişkilerde iyileşme gözleneceğini öngörmek isabetli olacaktır.

Zincirin halkalarını birleştirdiğimizde farklı teoriler üretebiliriz. Ancak bu süreç Libya'ya müdahale ile biterse eğer, ifade etmediğimiz ihtimaller, komplo teorisi olmaktan çıkmış olur.

Birleşik Arap Emirlikleri gibi bir İsrail-İngiliz projesinin kayığına binen Suudi Arabistan bilinçli veya bilinçsiz olarak bölgenin siyasi/mezhepsel fay hatlarını harekete geçirdi. Sorun şu ki deprem kendilerine doğru yaklaşmakta.

Kral Abdullah'ın cenaze törenine “sis” nedeniyle katılamayan Sisi, zaten kafalarda soru işaretleri uyandırmışken, Arap medyasında yeni kralın Sisi'den pek hoşlanmadığına dair haberler yayılmaya başladı.

Charlie Hebdo saldırısı sadece Avrupa'daki İslam düşmanlığını değil, bizdeki İslamofobiyi de gündeme getirdi.

Can Acun, devrik cumhurbaşkanı Hüsnü Mübarek'in erken bir zamanda serbest kalmasının, Abdulfettah es Sisi'nin iktidarı için bir tehdit olabileceğini belirterek, Sisi'nin kendi pozisyonunu tahkim ettikten sonra Mübarek'in serbest kalması için yeşil ışık yaktığı yorumunda bulundu.

Mısır'ın Türkiye ile de uzlaşma ihtimali konusunda Kahire'de olumlu bir hava esiyor. Türkiye hükümetinin Erdoğan'ı ikna etmeye çalıştığı konuşuluyor

Müslüman Kardeşler yöneticilerinin uzun yıllar hapiste kalmaları, 80 yıllık muhalefet geleneği ve Mısır istihbaratının onları yönlendirerek yanlışa zorlaması gibi etkenlerin, hareketi yalnızlığa ittiği konuşuluyor. İhvan'ın diğer gruplarla işbirliğinin boşa çıkma nedenlerinden birinin, cemaat reflekslerinin ön plana çıkması olduğu söylenebilir.

Türkiye bir hedef saptırma aracı olarak seçilmiş. Kimisi Suriye çıkmazındaki, kimisi Sisi darbesindeki, kimisi Gazze katliamlarındaki ayıplarını örtüp Türkiye'yi hedef tahtasına oturtmak istiyor.

Bugün Nahda'nın önünde uzun ve ince bir yol bulunuyor. Sistem dışı bırakılmadan, meşru, sorumlu ve yapıcı bir muhalefet partisi örneği sunmak. Bu tür bir siyasetle önümüzdeki dönemde iktidara gelmenin yolunu da hazırlayacaktır.

Türkiye'nin bölgedeki derdi düzen ve özgürlüğün tesisidir. Bu ikisinin birbirine bağlı olduğunu biliyoruz. Ve bu defa Türkiye komşularından gelmekte olan sorunları sert güç unsurları ile karşılama kararı almıştır. Bu yeni bir durumdur.

Türkiye ve Mısır, birbirlerine karşı izledikleri politikaların yanlış olduğu kanaatinde değil. Fakat her iki devlette de, bölgedeki sistemik gelişmeler dolayısıyla sınırlı da olsa bir tür ilişkinin kurulması gerektiği konusunda ortak kanaat var.

Demokratik tecrübenin ve medeniyet perspektifinin esnekliğini ve kapsayıcılığını taşıyan İslam yorumlarının kitlelerle buluşması lazım.

Mübarek ve Askeri Konsey döneminde Mısır ile iyi ilişkiler içinde olan Türkiye, Mısır'da Sisi yönetiminin görev süresinin uzaması durumunda, Mısır ve İhvan arasında bir tercih yapmak durumunda kalacaktır.