Suriye’deki ve Irak’taki mevcut durum devam ettiği sürece PKK’nın silah bırakma sürecine girse bile bunu sahici olarak gerçekleştirmeyeceğine dikkat çeken Burhanettin Duran: “Aynı anda Rusya’dan, İran’dan, Amerika’dan destek alan bir örgüt niye Türkiye’deki savaşını bıraksın?”

Türkiye'nin İsrail yönetimine getirdiği eleştiri de ideolojik olamaz. Ankara ile Tel Aviv arasındaki ilişki değerler ile çıkarların sentezlendiği bir düzlemde yürütülmek durumunda.

HDP, demokratik parti siyasetinin imkanlarını kullanmakta çok ileri gitti. Demokratik bir ülkede şiddeti, savaşı ve Türkiye karşıtı dış ittifakları bir araya getirerek "statü" elde etmek mümkün değil.

Muhittin Ataman, Türkiye-İsrail yakınlaşmasının nedenleri üzerine değerlendirmelerde bulundu.

Mevcut ekonomi yönetim mimarisinde yapısal reformlar yapılırken Türkiye’nin uzun vadeli makroekonomik stratejileri ile uyumlu, büyüme-istihdam-yatırım dostu ve kalkınma odaklı bir merkez bankacılığı çerçevesi de tartışmaya açılmalı.

Ortadoğu’da devam eden krizin temelinde bir mezhep görüntüsü bulunabilir ama temel neden bir iktidar boşluğundan kaynaklanmaktadır.

Yaşananları bir mezhep çatışması veya savaşı olarak görmenin doğru olmadığı kanaatindeyim. Olan biten bir mezhep çatışması değil mezheplerin enstrüman olarak kullanıldığı çıkar, güç ve hakimiyet mücadelesidir.

Can Acun: “Hem ekonomi anlamında hem de diğer siyasal faktörleri göz önünde bulundurduğumuzda aynı anda 4-5 tane büyük cephede savaşabilmesi; bunları destekleyebilmesi İran adına mümkün değil. Bir yerde artık İran’ın geri çekilmeye başlayacağını görebiliriz.”

Abdullah Yegin, Suudi Arabistan ve İran arasındaki gerilen ilişkileri yorumladı.

SETA Genel Koordinatörü Burhanettin Duran, DAEŞ ile mücadele çerçevesinde PYD'ye bir şekilde destek veren ABD'nin, bu hususta Türkiye'nin güvenlik endişelerini daha fazla dikkate alması gerektiğini söyledi.

SETA’nın Washington ofisinin düzenlediği, "Insight Turkey: 5. Yıllık Konferansı – Türkiye’nin Dış Politikası” başlıklı programa katılan Başbakan Yardımcısı Mehmet Şimşek, Türkiye’nin son yıllarda ekonomik alandaki başarısına ilişkin bir sunum gerçekleştirdi.

İran- Suud rekabeti aslında benzer politikaların mücadelesi. Dışlayıcı bir İslam yorumu üzerinden petrol gelirleri ile kurulan transnasyonal ağların üstünlük arayışı.

Mezhepsel fay hatlarının harekete geçmesi ve bölgenin bu durum üzerinden kutuplaşmasının Türkiye’nin istemediği bir durum olduğunun altını çizen Talha Köse: “Ne İran’ı ne de Suudi Arabistan’ı böyle bir kutuplaşmadan vazgeçmeye Türkiye ikna edemedi. Amerika’nın sessiz kalması ve kutuplaşmaya göz yumması (memnun olması) da durumu hızlandırdı.”

Abdullah Yegin: “Suudi Arabistan, çok sert tepki vermesini öngörerek uluslararası sistem içerisinde İran’ın sert yüzünü, uluslararası sisteme hatırlatmayı da düşünmüş oldu.”

Ortadoğu’nun sürüklendiği kaos ortamını kendi nüfuzunu artırmak için bir fırsat olarak değerlendirmek isteyen İran “Hizbullah modeli” silahlı güçler oluşturulmasına destek vermiş Kasım Süleymani gibi figürleri cepheye sürmekten geri durmamıştır. Bu tavır, Suudi Arabistan’ın güvenlik kaygılarını artırmış ve aynı sertlikte cevap vermesine yol açmıştır.

Bir CIA Başkanı veya Savunma Bakanı’nın her sabah mesaiye köpeği Bravo ile birlikte gelmesi, öğlen aralarında gezintilere çıkması, Ladin operasyonunu planlarken bile onunla ilgilenmesi... Bunlar kulağa garip geliyor, değil mi? CIA’in web sitesine Bravo’nun ölümü üzerine yayınlanan habere bakıldığında; bunun kurumsal imajın bir parçasını oluşturduğu görülüyor.

İster psikiyatri/psikoloji alanını, ister mimari alanı, isterse de siyasal sistemlerin karşılıklı incelenmesini ele alalım; hem evrenseli hem de yerele şartlara eş zamanlı dikkate almak zorunluluk gibi görünüyor. Bu sebeple Türkiye tipi başkanlık sistemi arayışı sahici bir mesele.